Üzeyir Aydın Şiirleri - Şair Üzeyir Aydın

Düşmek tam da benim işim
Ah bir bilsek düşüp kalkmayı
Öğrenemedik adam satmayı
Yan yatıp çamura batmayı
Atılmak, satılmak, kapılmak
Doluyu koyup boşu almak

Karadut

Seni beklerim, gelir mi? Diye
Yüreğim pasın, siler mi? Diye
Merak ederim, sever mi? Diye
Ben karadutun, sen yaprağım

KARA GÖZLER

Bu sefer başka anladım, senin de yokluğunu
Sabah kalktım seni aradım, duymadım soluğunu
Ben saçlarımı taradım, aynada boşluğunu
Bugün seni saramadım, ben evde duramadım

KARA KIZIM
Bilir misin benim seni, ne kadar çok sevdiğimi
Bilemez dünün bebeği, babasının yüreğini
Büyüyüp serpileceği, sonra kaybedeceğimi
Gençliğim gideceğini, onunda seveceğini

Karışığım işte karışık
Bir dargın bir barışık
Ben, sen bu işe alışık
Karışığım işte karışık

Karıştırdılar
Alışamadım ben, hayallerimdeki insana,
Geçmişten bugüne, yaşamadığım hayata
Bana yüreğinde, her şeyleri anlatana
Sorsalar kim diye, yaşadıklarımı bilen

KARŞIMDA


Karşımda

Nokta noktamı? Noktalı virgül mü?

Kaşımadın
Kalbimdeki duygusun desem
Aşk nedir diyemem bilensin
Düşündüklerin hissetmesem
Diyeceğim sevda bilmezsin

Savaş var, nerde? Kiminle?
Bence kendimle
Sustum, pustum desem yoktum
Dünyam da, yüreğim de, sen vardın
Aklıma düştün, tenimde yoktun
Gelip geçtin sanki yüzgörümlüğü

Beni hiç üzmedin, üzülmeyesin
El olup diyar diyar gitmeyesin
Dünü unutup bizi silmeyesin
İnsafsız eline düşmeyesin
Acı nedir,keder nedir bilmeyesin