Üzeyir Aydın Şiirleri - Şair Üzeyir Aydın

KIRLANGIÇ


Eller el ister tutacak, tutunacak
Kuşlar dal ister konacak
Dağlar kuş ister ötecek

Güneş saklanmış, sanki benden umutlu
Siyah bulutlar, sağanağa haberci
Nereden bildim, hava dünden bulutlu
Kırgınım sana, yaptın beni dilenci

Bir cemre düştü, neden düştü bilene

Sormadım kimsin diye,
Açılacak yürek olmayınca
Yaşanacak yarınlara yol olsa
Yollar karanlık mı? Geçilmez mi?
Yüksek tepeler engel mi?
Düşünmedim sormadım

Dönüp baktım arkama
Ağaran saçlarıma
Dost arkadaş bağıma
Seviniyorum adıma
Bağlıyım umutlarıma
Gençlik gitmiş gitsin

Sesini duymasam ölmüyorum
Sıcaklığını desen bilmiyorum
Sardı saracak görmüyorum
Bu nasıl iş hiç bilmiyorum

Bu nasıl yürek demeyin sakın

KIRAĞI

Düşmüş kırağı saçlarıma
Ha döküldü ha dökülecek
Baksam ne olacak
Önümü görsem

Hayat dedikleri bu olsa
Azı çoğu varı yoğu
Can bedende olmayınca
Islak, kuru, sıcak, soğuk
Kendini azat ettin dün gece
Izdırap nedir duymayınca

Hayal mi?
Sen mi? Ben mi? Kattım günahı, sevabı
Bana mı? Sana mı? Yazılır
Sol yana mı? Sağ yana mı?
Sevmiş sevilmeyince,
Beklemiş gelmeyince

Ellerinin ellerimi bulduğu an bitiyor yok oluyoruz
Sanki uçuyor bulutların arasında kayboluyoruz
Ne oluyor sana, ne oluyor bana böyle
Her zaman böyle olacaksa ne olacak halimiz söyle
Çocukmuşuz, ufakmışız, ne anlarmışız
Onlar diye koysun biz artık birbirimizi sarmışız

HÜRMETEN

Sönmeyen ateş nasıl bir şey, içimde kor
Sevilmeden sevmeyi bilsen, nasılda zor
Olamayan aşk nasıl yaşanır, gel bana sor
İçimde tutuşan ateşin alevi, al değil mor