Üzeyir Aydın Şiirleri - Şair Üzeyir Aydın

Yüreğim kan revan
Ya ne olacaktı
Onun işi o
Desem de
Duygu deposu
Olur mu? Sevginin reposu

Serap’a doydu

Yağmuru kucakladım, gecenin ayazında
Ben ıslanmayı beklerken, şimşek çaktı
Yandım yandığıma mı? Yanayım
Yer gök aydınlandı,

Serinkanlı
Üstümde güzel düşlerin gölgesi
Zemheri soğuğu keder yorgunu
Eller buz omzumda sevda yelesi
Yağmurlar ılıtır kar soğuğunu

Unuttum sandın
İçimde ki çığlığı
Duyabilsen
Ben miyim deyip
Sorabilsen
Ben neymişim

Kalbim buradaydı, benimle duadaydı
Dilimde dua, kalbimde şua
Dudaklarım kurudu, dilim dolandı
Gözlerim karardı, yüreğim daraldı
Çekip giderken, kalbimi aldın
Kalbimi nerelere attın

Neden sordun mu? Hiç
Neden özlenir, ne için sevilir
Büyüklük bende kalsın
Sebepsiz kaçışlar, kulak arkası atışlar
Benden olmasın, benim olmasın
Hayatın vazgeçilmezlerini

Adama bak adama adam olmuş mu? Sorsana
Olmuş olmuşta, bir yetmemiş iki makam bulmuş
Sözde okumuş din demiş iman demiş imam olmuş
İçi başka dışı başka şeytanı bol makama kurulmuş
Kız kadın dururken erkeklere vurulmuş
Buna dur diyen yok mu? Diye sorulmuş

Gecelere sığınırım
Geceleri şafaklara bağlarım
Kendi yüreğimi kendim dağlarım
Gözüm yaşı akmasada bende ağlarım
Geceden şafakla ezanlar okunur
Bu geceler bana çok dokunur

SABIR TAŞI
Seni yaşamak hayalinle olmuyor be gülüm
Sensiz seninle yaşamak olmuyor be canım
Her yaşın bir güzelliği varmış bu da zulüm
Yaş olmuş elli gidilen yol belli boş sol yanım

Sancım, ilacım
Ben mi sen, sen mi ben
Yoksa bir şey yolunda giden
Dertler sana bana ortak
Gelsen bir yol tutsak