Üzeyir Aydın Şiirleri - Şair Üzeyir Aydın

Bilsen
Bana sorma sakın ben gülmüyorsam
Seni görüp seni tanımıyorsam
Sokaklarda boş boş dolanıyorsam
Sahipsizlikten, yalnızlıktan bilsen

BOŞUNA

Her ömrün bir sonu vardır
Sanma bu ilk ilkbahardır
Bu sonun başı sonbahardır
Yazı görenler bahtiyardır

Can evim (cenevim)

Sevdim yalanını bilerek
Sevdim rüyalarımı süsleyişini
Biliyorum sen sevmedin
Ama ben sevdim, neden?

Bulacaktım
Kırmızı lale, beyaz laleler, ben olmuşum siyah lale
Demir kapılar, ahşap yapılar, ben nasıl düştüm bu hale
Yalan dolanla, kapı tutanla, kimse almaz beni kale
Sabah olmadan, güneş doğmadan, sözde ben unutacaktım

Buldum mu?
Bilmedim, bilmedin, seni aradım
Elim bana dersin elsin diyemem
Dünüm yok günüm yok içimde kardım
İçimde dondun yürekten silemem

İçim içime sığmıyor neden dir bilmiyorum
Almışım başımı nereye gittiğimi bilmiyorum
Birini bekliyorum birimi bekliyor bilmiyorum
Geriye bakıyorum yarım asra yakın zaman geçmiş
İleriye bakamıyorum elde avuçta her şey bitmiş
Hayat senin hayatın değil artık başkalarının hayatı

İlk olsunlar, son olsunlar
İlk yeniliş, son diriliş
Kanmışım, yanılmışım
Diye başladık
Diye bitiremedik

BEKLER

Yangın var duydun mu? Duyamazsın
Yangın var gördün mü? Göremezsin
Nerde dersen içimde, yüreğimde
Nerden çıktı, söndür diyemezsin

BELKİ

Arayanın olur gelir dersen, gelir belki
Dün ağlayıp bugün gülersen, güler belki
Yarın söz ve bedenle yüksen, çeker belki
O ve sen yaşayabilirsen, yaşar belki

Dönüp hayatına
Geçmişten bu günkü yaşantına
Ne düşmüş senin bahtına
Baktın mı? Hiç

Sanki her şey kısır döngü