Ünal Beşkese Şiirleri - Şair Ünal Beşkese

ARZUya esir olmak, bir gaflet uykusudur.
NEFİS, cehennem için kurulmuş bir pusudur.

SEVGİ, Allah vergisi, AŞK, kulun tutkusudur.
HÜSRAN, aşkın kaderi, VUSLATsa utkusudur.

Yeşil bahçeler tüterdi gözlerinde,
Bozkırlar gibi düşlerine girdiği zaman.
Nasıl içi titrerdi, her söz edişte,
'Emmim kızı' diye yavuklusundan...

Her 'bizim oralar' dedikçe

Sevdan tâze sürgün gibi
Gülistanda gülgün gibi
Geçti ömrüm bir gün gibi
Gözlerinde sürgün gibi...

Öyle durma kırgın gibi

Selâm yollamıştım, 'almam' demişsin;
Almasan ne olur, alsan ne olur?
'Kuru bir selâmla kalmam' demişsin;
Kalmasan ne olur, kalsan ne olur?

Gökten yıldızları dermiştim sana,

Şöyle bir göz attım dünya'ya;
Kimi, sahte Demokrasi Havârisi,
Kimi, güya İnsan Hakları'nın bânisi,
Biri, Balkanların kâtil ruhlu divânesi,
Biri, Filistin cânisi,
Yetmezmiş gibi bir de

Ben x Sen =
Beni, sana çarpsalar;
Çarpılırım, sarılır kalırım sana,
Elde var ellerin derim...

Ben. Sen =

Ben, kırılgan bir vazoyum
Sevgi dolu,
İçimdeki tek çiçek; sen...
Dikkat et, kırma beni.
Kırıldığıma değil, sana yanarım
Susuz kalıp, kurur, gidersen...

Hayatı dudağından içerken kana kana,
Yüzünü görmek bile, bir hayâl oldu bana…
Sabrı tükenmiş artık, isyandadır yüreğim,
Kaderim bile olsa, beni sensiz koyana…

GÖZLERİN

Hâb-ı aşkın mahmûrudur baygın bakar gözlerin
Sevgisinden menevişle müzeyyendir elâsı,
Hep o mahmur nigâhıyla canlar yakar gözlerin,
O efsunlu hâreleri cezbeden aşk cilâsı...

ÇINAR

Terk edilmiş bir konağın bahçesinde, kurumuş,
Yaprakları hep dökülmüş, ihtiyar bir çınarım.
Tüm gövdemi şimdi yeşil bir sarmaşık bürümüş,
Bazen onla sohbet eder, eskileri anarım.