bazen boşver dünyayı,insanları...
tut kolundan o nu
hadi keşfe dalın evreni diyor ruhum
sonra bedenim
hopp bi dakika kiminle bu yolculuk diyor
öylece kalakalıyor zaman
umarsızca bırakıp gittiğin
ellerim,
yalnız kaldı o isimsiz sokağın ortasında
bir hayal uzaklaşırken...
U.B
gülümseyişlerim
dans ediyor gecenin karanlığında
belki de
bir yerlerde
ayak uyduruyorlar
birinin
sokakta giderken,kendi kendime
gülümsediğimin farkına vardığım anlarda
insanların beni deli zannedeceğini düşünüp
gülümsüyorum...
Canının sıkıldığı anlarda boş sokaklarda gezmeyi çok severdi…
Yalnız başına herbiri yalnız olan sokak ışıklarının yanından geçmeyi aklından bile geçirmezdi…
Onların da yalnızlıklarını bozmamak için…
Hep aynı yerde bir anlık duraksar, derin bir nefes alırdı.
Kim bilir kaç kez saymıştı, yürüdüğü kaldırımları ve sadece son 2 sayışında aynı sayıyı tutturmuştu.
17454 evet bu kadar saymasına yetecek kadar yürümüştü o Arnavut kaldırımlarında…
Herhangi bir mevsimin ortasındayım.
Yeni yaşıma sensiz giriyorum
Elbet umutlar yeşerecek bir gün
Ayrılıklar son bulurken belki bir gün bir yerde
Ellerim ellerinle şenlenecek
Alışırsın biliyorum umutsuzluğa...
hep bir eksik kaldı yaşam
içine ne kadar +1'ler +2'ler koysakta
hep bir eksikti...
ha bir eksik ha bir fazla diyenler bilemezlerdi
senin eksikliğinde yaşamın
sadece nefes alıp vermekten ibaret olduğunu...
Deniz
sen gibi kokuyor
ve
senin gibi yaşanılıyor uçsuz bucaksız,
bazen sakin..
bazen dalgalı..
Denizin Öfkesi
Denizin ortasına bırakacağım seni…
Önce güneş, sonra susuzluk kavuracak bedenini…
Deniz reddedecek vücudunu…
Kavrulacakken sen tam orada…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!