Boşuna mıydı o kadar yazı?
Demek ki kapı komşum olmuş şimdi, Geri dönen mektuplar.
Hepsi de yağmurdan ıslak, Sanki şehrin utancı üzerlerinde.
Oysa sen de bilirdin, Ne güzeldi sesini dinlemek,
Uyumak, Kafamı yastığa koyup,
Yolladığım mektuplar gelmedi sana, sevgilim.
Gökyüzü dolup boşaldı,
Yağmurla birlikte döndüler şehre.
Seni özledikçe açıldı mürekkebi kâğıdın,
Silindi hatıralarımız teker teker.
mutluluklar biriktirebilmeli insan
mutlu anlar biriktirmeli ceplerinde
zor anlarında elini atıp ceplerine bir avuç alıp sürebilmeli yüzüne
mutlulukla yıkayabilmeli bedenini
umutla bakabilmeli sevdiğinin gözlerine
baktıkça mavi mavi martılar gökyüzünün griliğini maviliğiyle kapatabilmeli
mutluluklar biriktirebilmeli insan
mutlu anlar biriktirmeli ceplerinde
zor anlarında elini atıp ceplerine
bir avuç alıp sürebilmeli yüzüne
mutlulukla yıkayabilmeli bedenini
umutla bakabilmeli sevdiğinin gözlerine
Karların ardına yapılan bir yolculuk gibisin..
gözlerinin parıltısı kamaştırır gözlerimi…
her adımda biraz daha ıslanır yüreğim ve saplanır sevdana…
seninle karşılaşınca
ademoğullarının sıradan kelimeleri
bir kelebek gibi özgür
tek gün yaşamları varmış gibi
anlamlı ve güzeller...
Şair yıllar öncesinde yazdığı şiirleri okuyordu artık eski kendisi değildi ne duyguları ne düşünceleri ne yüreği...çok zaman gerisinde bırakmıştı kendisini ki artık bulması da imkansızdı...eski sen nasıldı acaba diye sordu kendine, kendini hatirlayamaz bir haldeydi.hayat o kadar farklı yerlere suruklemisti ki onu artık nereye varacağını bile kestiremiyordu. İçindeki duygular nereye kaybolmuştu bilmiyordu ama bulmayı çok isterdi...gözlerini kapatıp eski benliğini düşünurken buldu kendini gözlerinden bir kaç damla üzüntü ve hayal dökülüyordu. Acı acı gülümsedi sonra ne de olsa işin raconunda acı acı gülümsemek vardı.nerede nasıl soruları beyninde dolaşıyordu şairden habersiz...yutkundu tüm eksikliklerini tek seferde, gözlerini kapadı ve rüyaya daldı...
Şairin notu:bir rüya uzağındaysa eğer gözlerini kapatıp rüyaya dalma zamanıdır....
"U.B"
hayat denen bu oyunda kaç kez daha yenileceğimi bilmiyordu adam,
ki kaç kez daha oynayacak gücü kaldı ondan haberi bile yoktu
ama hissediyordu az kalmıştı...
yenilgiyi kabul etmesine az kalmıştı bunu biliyordu sadece
ve daha da kötüsü bunu hissediyordu...
karamsarlık almış başını yürümüştü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!