Kader çok ağrılı çeker
Uzun havasını,
Koklayarak toprağını
Koklayarak havasını
Elleri sis, elleri pas,
Elleri merhamet kokan insanlar
tarifsiz her aşk,
son demidir gecenin
sulh rengi umutlar
kelebek kanadı gibi kırılgan
tarla kuşu kadar da ürkektir
ve azizim
Solarken ömrüm rahşan minesi
Küsmüşüm avucumda ki tek akşama
Son kez bakmışım fark ettirmeden
Düşen resmime yorgun ışıkta
Bir yalanı umut edip beklerken
Yüreğime doğan gündü gözlerin
Doğdu mu bahtımın güneşi derken
Işıktan kör olduğum yerdi gözlerin
Acılar kemirir gözlerini
Bir avuç biber atılmış gibi
Yanar gözbebeklerinin ta içi,
Çaresizce bakarsın etrafına
Bir kuş sürüsü havada
Arılar kelebekler dallarda
Gün kurusu akşamların ıslığında
Hep ayni sevdayla selamlaşırdık
Çiçeğini dökmüş leylak dalından
Bir fısıltı duyar yalnızlaşırdık
Konuşsa sesini duyardık gülden
Kendi ateşinin dumanını solur insan
Günah çukurlarına üşüşür kara sinekler
Örümcek ağlarına doğar güneş
Kuşlar oynaşır ham elma dallarında
Bir adım ötede bıraktım
Gözlerimde sakladığım yağmurları
Küf kokulu güz bahçeleri gibi
Neşesiz yorgun
Hüzün hiç yakışmamış gözlerine güzelim.
Karışmış tüm mevsimler,
Sabahlar yok, akşamlar yarım.
Dudaklarının kıvrımına hapsolan,
Onca şiir!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!