Yeter artık;
Kasvetli bir orman gibi.
Uzakların rüzgarını;
Bekliyorum.
Gizlendiğin;
O sessizlik bulutundan çık.
Sokak lambaları,
Karanlığın en iyi dostlarıdır.
Zamanın koynun da arsız bir sürtüktür,
Taptığınız yelkovan.
Aynalar da birleşen,
Sinanla oturduk kıyısında;
Çengel köyün.
Konuştuk dalgalardan.,
Kulağımızda uğuldarken,
Dalgaların çırpınışları.,
Bulduk kaçışın yolunu.
Yıldızlı bir gecede,
Şiir çekerken;
Denizin derinliklerinden.
Sen düştün serime.
Selam var sana dost,
Yedi tepeli şehirden.
Göçmenlerin taşıdığı
O sonsuz kaos...
Dik yürüseler bile
Gözlerinde yıkık kaleler saklarlar.
Adları değişik
Tenleri farklı olsada
Süzülen bir damlaydım
Dalgın ömründen
Namelerin şakırken ruhumda
Cana yürüyen o büyülü şiirdin sen.
Issız koyaklarında yurdumun
Kırları görüyorum
Senin bakışlarında.
Rüzgar olup
Bütün güzel kokuları
Saçlarına taşımak sevgilim.
Yağmur olup
Bir gul sunabilmek kendimize
Butun olmazliklarina karsin
Kilitli kapilarin.
Aslolan bizim tasasizligimizssa
Karsisinda buyuyen yalanlarin
Ve yeniden sivadigimiz
Bırak;
Parçalasın yüreğini.
Ağlasın gene.
Kendini zincirlere bağlasın.
Usansın da yeniden,
Karartsın masmavi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!