Ufuk Nazım Şiirleri - Şair Ufuk Nazım

Apansız giderdielbet,
Zamanı gelince giderdi.
Yollar,
Değişik güzelliklerin kaynağı,
Büyük umut sunakları.

Ağlama sevgilim;
Göm acını göğsüme.
Hadi gel;
Sarayım seni,
Kollarımla.
Acını emeyim;

Uçuşan düşünceler
Bahar kelebekleri gibi
Kaybolup gittiler
Saf gerçek kaldı
Ellerinde.
Gerçeklerin ayırdında

Halkim dedin
Icinde yatar sazimin tellerinin
Turkulere susamis
Saf temiz ve yoksul
Ak safaklara hasret
Soluk yuzlu bebelerin

Yaşamın soluklandığı
Bu mevsimlerde
Ağır adımlarıyla
Bir kaplumbağaya benzeyen
Sonsuz gibi
Geçmeyecekmiş sanılan

Adimiz anilmasin yarali bir kus misali
Suzulerek duselim gogun yuzunden icine karanligin
Kanasin birak kanasin yaramiz
Gulenler yuzlerini saklamasin
Acilsin elleri alkislari yukselsin cokusumuze sevinenlerin
Ve dusunsunler yeniden yeniden carpan bu yurekde

İzmir ve ben
Gevrek yerdik
Susam susam kokup
Nar çiçeklerine
Takardık gülüşlerimizi.

Belkide bir sonu vardir
Butun bu karmasanin kacisin
Siginamadigin bu canim gonullerden
Otesi yokdur belkide
Sen bilmelisinki bu hezeyanlarin yeri
Senin kafanin ici degildir.

Yapraklar oynuyor;
Rüzgarda.
Alına salına;
Bir vapur geçiyor,
Yüreğimin kıyılarından
Dalgalar kırılıp,

Bilirmisin,
Suratlardaki,
Taşa kesilmiş hüznü.
Yazıp yazıpta,
Unutulan düşünü.Yarını beklerken,
Kahrolan bugünü.