Ufuk Nazım Şiirleri - Şair Ufuk Nazım

Umutta
Kusun kanadinda
Gulun yapraginda
Gunun isiginda sen varsin
En guzel sabahlarin esintisinde
En sirin ezgilerin tinisinda

Öyle solduran
Başakları
Soluğuyla rüzgarların
Ötelere taşınan tohum
Hevesini kıran kim?

Akıyorsun,
Bilmem ki,
Mavi mavi nerelere,
Bakıyorsun.

Süzüldün bir dağın,

Sesleri uzak ve yalın
Bir matlıkla yankılanıyordu
Hepsi evlerine hapsolmuş
Devasa kalabalıklardı...
Kah bürolarında kah arabalarında
Yada internet ve televizyon başında

Şiir ve günlük
Yada günlük şiirler
Hatırlanan bir gün
Yada solan bir gül...

Zaman ve insan

Usudum simdi
Icinden gecilen
Bu derin zamanin ucunde
Aklimda zincirleri sakidi
O bagli ellerinin ustunden...
Gectim o agulu zamanlardan

Soluk bir ay duruluyor,
Senin tenin de.
Paslı çığlıklarıyla bir salıncak,
Bir park yalnızlığı,
Uzaklardan bir çocuk çığlığı.
Yalnız bir gül,

Yıktım duvarlarını;
Ey şehir.
Suratındaki derin yaraları,
Ben açtım.

Ben astım;

Gün gün içine saklanır.
Ve susar insan,
Gün içinde.
Yaşar insan gün içinde.
Gün gün içine saklanır.
Ve susar insan,

Bekle beni;
Yarın şafaklar kadar,
Güzel gözlerine doğacağım.
Sessiz bir buseyle,
Konacağım yüzüne.
Emek kokan ellerinde;