Ufuk Nazım Şiirleri - Şair Ufuk Nazım

Uzak sevgilim;
Gökyüzü ağlıyor.
Ben sessizce bakıyorum,
Damla damla yağıyor.
Acım benim;
Sessizliğin kadar büyük.

Geceler derin
Geceler kara derya.
Korku yüklü gemilerle
Yanaşırım karanlık gecenin
Issız yalağuz kıyılarına.

Şimdi kitaplarınla uzandın;
Yeşilin en güzeline.
Koynunda günün sıcaklığı,
Gönlün de ben varım.
Unutma;
Her gün bir ufuktan doğar.

Akbabaların koynundaki haç.
Bu ölen kaçıncı çocuk aç.
Ey iyilik sever leydi;
Dudağındaki kıpkızıl kan.
Ve sırtındaki deri,
Ölen çocukların derisi.

Yamaçlarda dolanıyor gözleri
Unutulmuş bir yüzü arıyor.
Yürüyüşünün sonu yok
Köylerden kentlere
Kentlerden
Daha büyük ülkelere

Karanlık;
Kararlı inat.
Unutkan bir sonbahar;
Topluyor yapraklarını.
Yanlış oyunlar,
Doğru insanlar.

Aldanma;
Suskunluğuma.
Sakın unutma;
Umutlarını.
Suskunluğum;
İnancımdır gülüm.

Anlaşılmak sevilmektir.
Sevmek gizin sessizliğini.
Bilmeden olacakları
Derin uykulara dalmaktır
Sevmek.

Şimdi Ağrıda kar var
Upuzun başında bulutlar
Çabanlar evlerinde kaval çalar
İnce bir ses yayılır karın yuzune.

Bir çocuktur Ağrı Dağı

Her gizemin
Bir anatomisi vardır.
Her sessizliğin
Bir gizemi.
Ne yücedir
Bilinmeyenin çekimi.