Ufuk Baysal Şiirleri - Şair Ufuk Baysal

Aldım karşıma topladım hepsini,
Mevsimleri, yıldızları, mehtabı.
Çiçeklerin hepsini, güneşi,gündüzü,geceyi.
Yağmuru aldım sonra hatta rüzgârı da.
Başladım anlatmaya…

Sanmasınlar ki aşıklar,
Hasretlerin zanlıları dağlardır,yollardır.
Sanmasınlar ki,
Vuslat dedikleri iki bedenin kavuşmasıdır.
Bazen vuslat,aynı ay ışığı altında yıkanmaktır.
Suçlamasınlar kaderi,yazgıyı.

Küçük bir sandal,yakmış gemileri
Gemi olmaya karar vermiş.
Dalgalara açmış düşünü
İyi düşün demişler sonunu.

Küçük sandal,denize dökmüş içini

Mutluluğa kalkan bir lokomotifim ben,
Demirden ayakkabılarım var benim,
Uçarcasına yol alıyorum beraber döşediğimiz raylarda…
Umutlar yakıyorum kazanımda,
Yokuşlarda biraz daha fazlasını hatta…
Her engeli aşıyorum umutlarımla,

Ellerinden tutup haykırmıştım doğan güneşe,
“Bugün kimin için doğacağını sormuştun ya, işte yanımda! ”
Sonra ellerimi daha sıkı tutup ışıl ışıl bakmıştın ya gözlerime sevgili,
Ne zaman masumiyetin anlamını sorarlarsa sana,
O ondaki ışıltıyla bak onlara, anlasalar da anlamasalar da…

Kıyamadım; yokluğunda yıldızsız kalmış gecenin titremesine.
İlk kez sensiz açtım o sandığın kapağını,
Öksüz yıldızları çıkardım içinden birer birer,
Her birinde biraz sen kalmış,sayamadım.
Üzerini örttüm gecenin senli yıldızlarla,
Minnetle gülümsedi gece, seni sordu.

Uzak bir pencereden sızan,
Yorgun, soluk bir ışıktı yalnızlık.
Mahkûm olduğu dört duvardan birine asılmış,
Üzerinden kim bilir kaç yıl geçmiş
Eski bir takvimin yapraklarına saklanırdı.

Dağınık bir gecenin besteli kimsesizliğini yaşıyorduk,
Kendimizin bile bilmediği sebepsiz,
Bir o kadar çaresiz ezgiler eşliğinde bir şeyler anlatıyorduk,
İçimizdekileri rahatça ve karşılıksız olarak anlatabildiğimiz sayfalara.

Belki keyiften, belki ilklerden garip bir mutluluk hapsettik,

Madem bir sınav hayat,
Cevapsız bırakıyorum,çoktan seçmeli ayrılık sorularını
Sensizliğe dair verebileceğim bir cevabım yok zira
Cevabı sensizlik olan tüm sorular hiçten seçmeli olsa mesela.

Hem neymiş o sınav falan,

İnsanlar var bu şehirde,yemek yiyen insanlar,
Birbirlerini yiyen obur insanlar…
Koşan insanlar var,acelesi olan,
Hayatı kovalayan,kaçan insanlar…
Gidemeyen insanlar var burada,
Kalan insanlar…