Tuncer Akbaba Şiirleri - Şair Tuncer Akbaba

Feryadım kesildi sesim çıkmıyor
Dondu damarımda kanım akmıyor
Zalim Dünya umuruna takmıyor
Şehit kanı oluk oluk akıyor
Yanıyor Filistin Irak yanıyor

Gece uçup gündüz saklanan,
Güneşi ne bilsin?
Hazır gölleri mesken tutan,
Yağmuru bulutu ne bilsin.?

Çınarın gövdesine dolanmış sarmaşık.

Zaman denilen nehir,
Ne diyarlardan geçmiş,
Kalmamış birtek şehir,
Onun suyundan içmiş…

Erimeyen kalmamış,

Uyudum yıldıza aslı hamakta,
Aydede başımda ninni çağırır.
Loş ışığıyla dipsiz karanlıkta,
Dilsiz dev kimsin diye böğürür.

Bir kervan görünür Kaf dağlarından,

Pek kibardın asmazdın hiç yüzünü,
Duymazdın ya kesmezdin de sözünü,
Bildiğince çalar idin sazını,
Şef de sendin koro da sen be Hasan.

Mavi boncuk dolu idi ceplerin,

Ah şimdi resulullah burada olsaydı
Ellerini uzatsaydı öpseydim doya doya….
Baksaydı gözlerime,
Gönlüme yol bulsaydı bakışları.

Özlüyorum O’nu..

Kaderim bu benim yazan yazmış amenna
Razıyız ondan gelen her yazıya her şeye
Bize zor gelen taraf kullardaki bi-Vefa
Kime gül atsan dönüp taş atar sana.

Sözler iğne oluyor batıyor yüreğine

Genç adam at yorganı
Şimdi kalkmak zamanı
Yanından kov şeytanı
Doğruca rabbine koş.

Nefsin arzusunu kır

Gidiyorum.
Bu yolda tek başıma
Kalsam da gidiyorum
Ardıma bakmadan
Sonum ne olursa olsun.
Bu can zaten emanet bana

Merhamet denizi şefkat deryası,
Seçilmiş kimseler, gönül erleri,
Madenler içinde hasın da hası
Altından da hastır gönül erleri.

Bir kırık gönülden haberi olsa,