Tuncer Akbaba Şiirleri - Şair Tuncer Akbaba

Dost dediğin elbette gerektir her insana
Ama kabul edersen benden nasihat sana..

Doğru de doğru yaşa özün sözün bir olsun.
Kendinle barışık ve için dışın bir olsun..

Hikmeti var her işin
Dalda duran yemişin
Bırak gam-u teşviş in
Arife bilse gerek.

Kimi kör kimi sağır

Acıysa acı demedim
Tatlıysa tatlı demedim
Ne verdinde ben yemedim.
Edeceğin bunlarmıydı?

Sen gel dedin gelmedimmi?

Sen rabbimin mektubu
Zarfında sakladığım,
En çok muhtaçken sana
Açıpta bakmadığım.

Bazen güzel seslerden,

Mevlam nasip etti uzun yollardan
Medine şehrini görmeye geldim.
Mescid-ü Nebi de varlık nuruna
Salat-ü selamlar sunmaya geldim.

Medine de güller dermeye geldim

Vatanla nedir derdiniz
Otuzbin canı vurdunuz
Doymadınız kanmadınız
Gözünüz doymadı beyler..

Ne eşik kaldı ne beşik

Kızmak geldi içimden kızamadım Yahudi ye,
İtin işi havlamakmış, kızılırmı ürdü diye.
Kuduran it salınır mı düşmanın bile üstüne,
Gözü dönmüş kuduzlar kıyıyorlar Filistine.

Salyasını akıtmadık yermi kaldı yer yüzünde,

Sakin ol okyanus misali.
Asil ve heybetli olursun.
Nice fanileri helak edip fırtınaların
Ve belinden çekip içine almış dalgaların.

Aldırma kimi kayık kimi dağ gibi gemidir sırtında gezen,

Sevginin ahlakın simgesisin sen,
Birliğin dostluğun zirvesisin sen,
İlimin irfanın kubbesisin sen,
Işıksın yollara imam-hatiplim.

Kalbin dolu ezan bayrak aşkıyla,

Sanma evlat diplomayla olunur,
Hazineyle mücevherle alınır.
Ancak muhlis gönüllerde bulunur,
Meraktaysan ne ki? Deyu insanlık!.

Ana baba sorar dişin etini,