Tuncer Akbaba Şiirleri - Şair Tuncer Akbaba

Bir mayıs gecesi ve Ramazan'dı,
Bir yiğit vardı ki adı İhsan dı.
Bir davası vardı ona inandı.
Bu dava uğruna kana boyandı.

Kalleşti düşmanı kurdular pusu,

Kime diyorum ben kime be adam!
Hiç üstüne almazmısın azıcık.
Hikaye, deyimler boşa ötmüşüm,
Sen de benle vah diyorsun be gıcık.

Yok kestim ümidi bu kumaş bozuk,

Aynalar karşımda yüzüme karşı,
Ne bir sıkıldınız ne utandınız.
Durmadan bir yalan, iki yüzlülük,
Bizi ilelebed salak sandınız!

En dogrusu benim en berrak benim,

Sırtımı verdiğim bir dağ gibiydin,
Başından dumanın gitmez mi babam.
İlk baharın yazın hayal mi senin.
Mevsim hep sonbahar hep güz mü babam.

Garibanlık tutmuş çocuk elini

Beklerim….
Günlerce, haftalarca,
Gözlerim yollarda…
İpe dizerim ayları seneleri..

Tesbih gibi çekerim ömrümü…

Eyledim arzı-hal yolladım yâre.
Gurbet ellerdeyim kaldım biçâre
Türlü merhem olsa kapanmaz yâre.

Bir ceylân bakışlı yar vurdu beni
Kalem kaş altında tel vurdu beni.

Sevmeler boşunaymış sevilmek yalan..
Çabalar yersizmiş gayretler talan..
Tatlı diller hikaye, vaatler falan..
Koskoca bir hiçmiş elinde kalan! .

Tüketme ömrünü dünya peşinde..

Yalnızım… Koca şehir içinde,
Sesler birbirine karışıyor.
Kiminin keyfi yerinde,
Kimi hıçkırıklara boğuluyor.
Kiminin sofrası boş kimi nin kafası.
Kimi iğne ilaç derdinde,

Be hey dostlar gelin dinleyin hele,
Bu türküye siz de âşinasınız.
Kırık bir sazı var almış eline,
San ki dedem Korkut var sanırsınız.

Öyle şiir düzer yürekler erir,

Ulan dünyâ sana sözüm kalmadı.
Kırıldı kundağı sazım kalmadı
Adalet denilen mazlum, bulmadı,
Neyine bağlanıp nene güleyim.

Yola düştüklerin yolda satarlar,