Tuncer Akbaba Şiirleri - Şair Tuncer Akbaba

Aldanma yüzüne gülen nefsine,
Kulak ver resulün kutlu sesine,
İblisten dost olmaz insan nesline,
Sen de dost ararsan de hasbünallah.

Her şeyi uçurur bir gün yel gelir,

Aşk ateşi düşse gönül evine
Gör ne mamureler virane olur.
Bir lahza halvete türlü bahane
Yar acı sözlerin terane olur.

Aşk yolunda karlı dağlar yol olur

Sorma bana sakın ki neden ve niçinleri
Olan oldu birkere bırak öylece kalsın
Bu açılan yaramdan ben müşteki değilim
Kapanırsa o zaman ben yanarım of ki of...

Ben kapıyı kapattım etraftan esen yele

Kışın ortasında kardelen gbi
Taşların içinde açan çiçeğim
Nasib etsin Rabbim sana geleyim
Şehirler anası ey güzel Mekke.

Safana Mervene kurban olayım

Dağ-dağ oldu çilelerim
Yarım kaldı emellerim
Uçtu gitti hayallerim
Sigaramın dumanıyla

Ah çekerim her nefeste

Bin yılda yaşasan koca şehirde
Bu sefer bitecek bundan emin ol.


Son evini kuracaklar kabirde
Eşin dostun komşuların emin ol.

Zulümün ateşi sarmadan bizi
Ocağında söndürmenin vaktidir.
Geç kalmadan kanserleşen yarayı,
Kazıyıp yerinden atmak vaktidir.

Yoksa kavuracak bu azgın ateş

Ne doydu ne kandı şu zalim nefsin,
Aldandı dünyanın yalan mülküne,
Bir konaklık süre burda mühletin,
Faniyi yurt tutmak senin neyine.

Kulak ver rabbına surei mülkte,

Kapılar, kapılar bir kapı daha
Bilmem ki hangisi çıkar Allah’a.

Yüzler kara eller boş sefer bitiyor
Kulluk edemedik affet ya abbi
Huzura gelmeye bizlerde yüz yok
Yüzümüze vurma affet ya Rabbi.

Ne namaz var bizde huşu içinde