Tuncer Akbaba Şiirleri - Şair Tuncer Akbaba

Küllenen ocağım sönsün mü hepten
Kalkın da yiğitler haykırın bir bir.
Yetmez mi dinlenmek bu kadar yıldır
Haydi hep birlikte -vira bismillah-.

Düştüğümüz yerden kalkmak gerektir,

Böyle gelmiş böyle gitmez bu devran
Bu ahu eninler dinecek bir gün
Arştan seslenecek o yüce ferman
Zalimin boynuna inecek bir gün

Mazlumun feryadı yürek yakıyor

Kimseye diyecek bir kelamım da yoktur.
Her ne buldum ise ben kendim buldum.
Yalan zannettiğimiz bu baki dünyada
Yaşadım ben her şeyi bütün gerçekliğiyle,

Dedikodular, laf cambazlıkları, hile yalanlar,

Uçurtmanın sevdası göklerdir....
o rüzgara alışmıştır..
tutmaya çalışma ey çocuk....
tutamazsın.. hadi yakaldın diyelim...
o rüzgarını kaybetmiştir aslında..
elbet yeni bir rüzgar bulacak...

Bir adam vardı..
belki bahardı
kendi kendine
hayal kurardı......

Her şey güzel olsun,

Estağfirullah
Tübtü ilalllah
Nadimtü billah
Vel afvü ya Allah

Nefsime uydum

Bizim olmayanla caka satmadık
Makam mevki için takla atmadık
Sehpaya da çıksak adam satmadık
İp-i kopmuş dünya ne’m kaldı sende
Olmazsa olmasın bu can bedende.

Hür olmak doğuştan bizim de hakkımız
Zalim dünya bize zincir vuramaz
Kâfire baş eğmek zor gelir bize
Mü’mine bu yolda durmak olmaz.

Kimimiz ölürüz oluruz şehit

Dökmediğim yaş kalmadı gözümde,
Hasret damlar her atışta kalbimden.
Yanan tek sen oldun inan közümde,
Gitmez oldun hayalimden düşümden..

Bekledim yıllarca dinsin fırtınam,

Aldanma yüzüne gülen nefsine,
Kulak ver resulün kutlu sesine,
İblisten dost olmaz insan nesline,
Sen de dost ararsan de hasbünallah.

Her şeyi uçurur bir gün yel gelir,