Tuncer Akbaba Şiirleri - Şair Tuncer Akbaba

Yüzüme gülüpte arkamdan vurma
Dirilip dirilip öldüğüm yeter
Kırk yıllık dost gibi karşımda durma
Balıma zehirin döktüğün yeter.

Ne kazandın zalim beni ezince

Kime ne söyleyim kime ne deyim
Ben kendime daha söz geçiremedim.
Şu fani dünyanın cazibesinden
Ben nefsimi daha vaz geçiremedim.

Gidersin elbette sıladır sıla,
Gitme denir mi hiç böyle bir yola.
Günlerdir hayalin bu fakir kula,
Teselli olsa da artık yetmiyor.

Seni görür oldum baktığım yerde,

Gün gelir dertlerim sarar günümü
Boğulurum sanki karanlıklarda
Çözülmez ki boğazımın düğümü
Beklerim ümitle bu satırlarda.

Sanki rüzgârların yası benimle

Yoruldu bak gözlerim beklemekten yolunu
Dayanamıyor kalbim hasretin zor geliyor
Kırılmasın umutlar serde şefkat kolunu
Bak meltem rüzgarları bize şarkı söylüyor.

Gel… gel… gel.. ne olur gel..

Koskoca bir sahne şu dünya yeri,
Her gelen oyuncu oynar rolleri.
Kimi baş aktördür kimi figüran
Sergiler kendine düşen halleri.

Kimi irticalen arzeder endam,

Sözlerim sanadır ey gafil başım
Otuz dörde geldi dayandı yaşım
Nefsimle sürüyor benim savaşım
Kılıcım kırıldı delindi yelek.

Dostu düşmanımı belleyemedim

Hele bir bak nazar kıl şu cihana
Kıvrım kıvrım yollar secde ediyor
Buluttan boşalıp koşar ummana
Irmak ırmak seller secde ediyor.

Yaprağını döktü tek tek ağaçlar

Beni sen böylemi terkedecektin
Açtığın yarayı sarmadın bile
Muhabbet bahçeme gül dikecektin
Şimdiden başladı tükenmez çile.

Razıyım, razıyım Hak'tan gelene

Bir zamanlar merhamet kaplamıştı sînemi,
Hemence ağlar idim görsem gözdeki nemi.
Ve açardım mazluma rahmetten şemsiyemi.
Bir zamanlar merhamet kaplamıştı sînemi.

Akrepler yelkovanlar indi tepeme bir bir.