Tuba Gürdere Şiirleri - Şair Tuba Gürdere

Bir gerçeklikte bir yok oluş.
Yok oluşmuydu gerçeklik?
Gerçeklikmiydi asıl yok olan?
Bir resim tablosundan düşen bir yaprak, resim gerçekte bir donuk zaman.
Düşen yaprak, donuk resimden çıkan bir gerçek.
Yaprak yüreğime düşer,

Bu dünyada iyi ve güzel bir düşünceyle kainat nasıl değişiyorsa,
Güzel ve iyi düşünceye sahip olan insanın yüceler yüceliğinde,
ötelerde neleri değiştirebileceğinede yürekten inanmalı.
Çünkü ötelerin sonsuz mükafatında herşey değişmiştir ve değişecektir.
Özünü hiçbirşeye değişmemek içindir tüm değişim.

Yazarken bazen suyun akışına bırakmaktır düşünceyi.
Kelimesizlik nice çöllerde hasret çeker.
Tek bir damlada bin diriliş okyanusu olmak için.
İçinde gerçekliği vareden düşünce bir sözdür.
Kimi zaman duyulmayan ancak hissedilen.
İçten içe bir inci sadeliğinde ki değerinde

Dünyada maddi değerler beden ömrü kadardır ancak.
Topraktan gelen maden yine toprağa maddeye gider.
Ancak manevi değerler ve maneviyat;
Yalnızca ruhun kuşanabileceği paha biçilemez bir eserdir.
Ki o ezelden ebede dek sürer gider.
İnsan kalpten bir eser, kalpten bir değerdir.

İnsanın kendi öz harfleri dahi birbirinden ayrıdır.
Harfler ancak yanyana geldiğinde bir duyuşta özde bütünleniyor ise,
İnsan kendine dahi ayrı düşer bazen.
İnsanın kendi harfleri dahi ayrıdır birbirinden.
Hal böyleyken, gerçek bir ahvalde kalabilir mi insan?
Hal böyleyken nasıl bir başkasıyla düşünce ayrılığı olmasın ki?

Sürgülenmiş bir kapıdan geliyoruz.
Süregelmiş ve geçmiş tüm zamandan.
Sürgünlüktü aşk'ı hakikat.
Sürülmüştük tüm mekanlardan.

Konuşanlar anlaşılmayı beklerken,
Susanlar daima anlaşmayı ve anlam katmayı seçer!

Bazen kitaplardan yaşamı öğrenirsin, bazen insanlardan yaşamayı.
Bazen insanlar kitaptır soluksuz bin yaşam bulursun en içten.
Bazen kitaplar bildiğin herşeyi unutturur, özünü yaşamakla okuttturur kalpten.
Bazen yaşamı istediğin kadar oku, yaşamın gerçekliği d'okunmadıkça kalbine hiçbir bilgiye sahip değilsin.

Kalem, kalbin duyduklarını yazar ancak.
Çünkü kalem 'Allah' demektir.
Kalemin kutsallığına sarılır gibidir yazmak ve
yazılmak.
İçimizde ki kalbe aitiz özgür olan beden değil düşüncemiz ve kalbimizdir.
Kelimelerin canı vardır harflerin seni aştığında anlarsın.

Yaşamda tüm gerçeklik, özünde yok olup öz bir varoluşa varabilmek
ve varolabilmek için vardır.
Nehirler bir okyanusa,
insanlar ise bi derya ummana ulaşma sevdasındadır daima.