Tuba Gürdere Şiirleri - Şair Tuba Gürdere

Sevdik sevebilmeyi ilkin.
Sevebilmeye sevdirildik.
Sonra sevdirebilmeye erince,
Sevdirenden sevebilmeyi sevdik.
Sevdirilince seviliyordu kalpten.
Sevginin özüne erebilmeyi sevdik.

Bir toz parçası gibidir varlığımız bazen.
Yaşama dair en değerli iz.
Ve savrulacak kadar özgürlüğe ait.
Bir toz parçası sensin ama bilmelisin ki;
Dünyada evrenin içinde o kadardır ancak.
O ilk varolduğunda bilmezsin döngü olduğunu kendine.

Samimiyetin dili harfi sesi sözü yoktur.
Samimiyet ancak duygu diliyle anlaşılır.

An olur akın yürekli şairle tanışırsın. Akarsın an olur. Akın, akın.. Yürekten hissettiğinde, o kadar yakın , gülüşlerine o kadar yakın olur. Yakınlık , yaklaşımındaki an olur. Akın, akın yürektir sana yansıyan, yücelirsin zaman yansıman olur..

Kendinizi daima en güzel ve en gerçek başlangıçta bulmak,
sizi sonda değil, daima sonsuz bir başlangıçta tutar.
Önemli olan başlangıç kısmıdır.
Ne kadar ortalarda gibi bulunsada varlık,
bir sonda mevcut değildir gerçek bir başlangıçta olanlar için.

Ruhunu bir bedene sokmak yaşamaksa, özgürlük asla ruhun bir bedene girmemesidir...

Kitap gibi severiz içimizden bazen tüm herşeyi.
Dokunamadan özüne ,sözsüz dokunur gibi içinden.
Bir yaşama içinden dokunur veya içinden kendimizi okur gibi.
Bir yaşamı içinden okur veya içinden kendimize dokunur gibi.
Bir çocuğun, kendi masalını okuması veya içinden binbir gerçekliğe ulaşması gibi.
Henüz tarihe yazılmamış bir roman ve yalnızca kalpten duyulan ayrıntıda saklı olan bir eseri okur gibi.

Herşeyin iki yüzü vardı. Buyüzden yüzümüzü ne yöne döneceğimizi bilemedik. Bildiğimiz tek yön, içimizde ki gerçeklik olsada herşeyin ikiyüzü yansıdı sahtelikle gözlerimizin içine.
İçimizden aldığımız ışığı, hiç söndürmedik gözlerimizden.
Görebildiğimiz tüm yansımadan, en gerçekliğe ulaştık sonsuzluğun izlerinden.
Tüm yansımalardan, yaşamanın tek yönüne sarıldık.
Işık varsa içinde, aydınlıksa bakışın , bakışının aydınlığıdır yüzüne yansıyan.
Nice ışıklar var ki; bakışımız için yanan.

Gerçek bir rüya; yaşanılan bin bir yalandan üstündür.
Ölümü ve dirilişi yaşar gibidir gözlerini kapamak her daim.
Uykudan Uyanıştır.

Hayat akıyor kendi bildiği gibi.
Biz ise bilmeden akıyoruz hayata sürekli ve biliyormuş gibi istekli.
Ve hayattan daha bilgili.
Ve aslında hayat biziz, bilerek ve bilmeyerek akıyoruz
hep kendimize.
Bazen istediğimiz, bazen istemediğimiz, aynı zamanda da isteyemeyeceğimiz gibi.