Tuba Gürdere Şiirleri - Şair Tuba Gürdere

Herşey görebilmektir ' her şeyi. '
Görebildiğinde gördüğün herşey seninledir.
Göremediklerin dahi gözlerinin önündedir.
Yüreğinle hisset gördüklerin sevgi ve 'sevgi' herşeydir.

Oysa ne kadar çok şey olmayı istedik.
Hep istedik. Aslında biz istediklerimizin hepsiydikte bilemedik. Bilemediklerimizde hep bilendik.
Herşey gerçekliğe akıyordu özünde özünden.
Ne zaman irkilsen an diriliyordu yaşamın içinden.
Olağan bir düşünceyle olmaya dair her oluşum içindi hissettiklerin.

Kelebekler en çok dışarıya büğümek için kozada yaşar.
Buyüzden büyük bir yaşamdır yaşayacakları.
Yaşayacakları daima yaşamın bir parçasıdır.
Parçalanırken içten içe kalpten bir duyuşta,
tamamlanır yaşamın öz bir parçası olmak için.

Yaşamaktan öte yaşatmak daha güzeldir.
Yaşamak sınırlı ve sonu vardır fakat yaşatabilmek sonsuzluktur.
Ne yaşadığınız önemli değil nasıl yaratıldığınız ve yaratılma düşünce gücünüzle
yaşadığınızda ne yaşattığınız önemlidir.
Birine dünya olabildiğinizde sonsuzluk sizinledir.
Yaşadığında değil ne yaşattırdığınla varsın ve varırsın asıl yaşayacaklarına.

Hiçbir söz üstün bilgi ve dehadan gelmemiştir. Sözün özü, özdendir. Ve özün ruh gözüyle manen gözlemlediğidir. Çünkü dünya maddesel maddeyi yaşamak ise maneviyattır. Söz ilkin maddedir duyumsadıkça manen ruha yansır öyle beden alır.

Aşk'ı yazmak için kalem olmak gerekir.
Kalem olmak için okumaktan öte dokunmaktır önce en derin duyuşlara.

Dost sana ulaşmak için önce kendi nabzını dinler.
Düşman ise önce karşısındakinin. Her ikisinin sana ulaşabilmesi dinledikleri nabzın değerindedir.

Bir yanımız varlığına o kadar sahipleniciyken varoluşa ermek için,
Diğer yanımız bazen varından yoksun yokluğu solur.
Arş'ı aşsa varlığımız arş kelamından bir ar dokunur içten içe
ve arınmak için kalbimizden.
Kendinden ileri bir adımda, yüksek bir fikir
ve yüce bir düşüncede olduğun an ardımızdadır herşey.

Ateş üstünde yürümek gibidir öz sevgi.
Yanacağımızı hiç düşünmeden ölesiye.
Bilirdik ki küllerimizden yeniden doğardık geriye.
Ve bizi izleyenler dumanlarımızdı sessizce.

Hangi zamanda yaşadığın değil,
yaşamadığın ve yaşayacağın zamana oluyorsam bir la mekan,
buluşturur mevsim açılan güllerin solan yapraklarından.

Şimdi düşün zamanı bir gül diye.
Ne dikeninde ol, nede miskinde.