Tuba Gürdere Şiirleri - Şair Tuba Gürdere

Sesten öte ve sözden önce anlam bir duyuştur.
Duyuşta ki anlam ise sesteki anlamda bütünlenen öz sözdür.
Bir insanın anlamı sesinden öte sözü ve ne söylediğidir.
Ses değişir ancak söylenen asla.
Söylenenin, ses getirdiği sözde,iç suskunluk anlamını yitirir.
Ses olur dilde manaya susan.

Gözyaşı içimizden süzülen ateşin resmidir.
İçimizde ki candır dumansız ateş.
Gönül ışığıdır yaşadığımız.
Hayat iki varlık alemi gece ve gündüz biraradadır.
Aynı andadır yansıyan zaman.
Kalbinden sonsuz bir anlık ömür duyulan.

Mutluluk, hüzünlerin içinde ki merhamette,
Kendinin ötesinde,
İçimizde iç çekişlerde dışsal bir yansımanın içine katışı,
Ve bütünlemesiydi yaşamda gerçekliği.

Bir insanın kimliğinde nice kimsesizlik olduğu gibi
bazen kimliğinde bilinmez nice kimyalar vardır.

İnsanın zamanı ömrü dakika gibidir.
O kısa gibi görünür ama zamanı içinde bütünleyendir.
Bir ömrü yaşamak olağandır sürer,
önemli olan bir sonraki ana dakik olabilmektir.
Ne kadar çok zamana hızla aktığımızı bilseydik,
nabzımızı tutmakla geçerdi ömrümüz..

Zamanlar içinde hep şiir var, içimizde şiir gibi yaşamlar.
Zamanın şiiri var hissedilen.
Yağmur yağmaz sesi duyulur gibi derinden.
Zamanlar içinde hep şiir var, içimizde şiir gibi yaşamlar.
Zamanın şiiri var düşündüren.
Yağmur yağmaz ıslanıyormuş gibi inceden.

Yeni bir söz duymak, yaşamda yeniliğe dair bütünlenebilmektir.
Ki o asırlar önce söylenmiş olsa da zamanın sırları ayna olur kalpten bakışımıza.

Köprüdür insan.
Hayatın içinden geçen,içinden geçiren düşüncedir.
Belki Fırat'tan geçtik, belki Fırat içimizden.
O içimizden geçen aynı derya alem biz.
Belki Fırat belki Sırat geçtiğimiz.
Kimbilebilir ki?

Sen benim yüzümsün dost.
Dünya dönüyor bir dua yüzü suyu hürmetine.
Ardım benim arda bıraktıklarımdır.
Dön yüzünü yüzüme ki, ardınıda yine en iyi görebilen benim.
Ardında kalanlar yine ardımda kalacaktır.
Sen benim yüzümsün dost.

“Mü’min hem kılıcı, hem diliyle savaşır.


Hz. Muhammed (s.a.v)