Taş İskele Şiirleri - Şair Taş İskele

Simge’ler sevgili.
S/imgeler.
Eyleme durur da neler neleri s/imgeler.

Bilinmeyen sayısı, o denli dengesiz ki kozmosta,
Melankolik bilinenler,

-Toprak, beni asla unutmaz.-

Gözlerime nazil makyajlı güzelliğinden geçtim
Kalbime nazil toprak kokulu güzelliğin yok mu?

Toprağında fidelenmiş sevgim

Dolduracak boşluğum yoktu,
Hayata bakan pencerem pervaz'sız
Yüreğime çektiği pike ile,
Onca kalabalığıma bir kuş konmuştu perva'sız.

Ben ıssız ada,

-Daha ne olsun rintlerin ütopyasında?-

hiçliğin doruğunda kuyular kazmış meczuplar.
boşluğun kıyısında gölgeleri dem’lenmiş ya.

kimseler duymasın çığ’lıklarını,

Hiç kimseyi aramıyorum,
Kendimden başka
Hiç kimseden kaçmıyorum,
Kendimden başka.
*

Hafızasız uykuda anlattığın neydi Rüya,
Mahmurluğun hafızasında
Yârdan kalan koku...

-Hayır ola inşallah -

Nilgün Marmara'ya;

İnmiş esrik yüreğinden şair,
Taş iskelede,
Hayat tutmuş,
Ya da aşkın sarhoşu,

Aşk makamına kayyum atamış şair
Beşerin coşkusu mısra mısra...

Ey
Hilal tebessümlü ay söylesene
Ayın on dördü Şirin’e

Mavi yüreğini siyahın derinliklerine gizledi,
titrek yürekli bir kuş.

Kanatlarının altına tünemiş bir şiir fark etti,
Mısralarını yüreğine örttü.

Bilim denli kendini yadsımaktan ibarettir delilik.
Adamın biri deli miydi, deli?
Tüm aklı müflis tüccar eylemiş miydi?
Deli ise, bilim denli kendisini çoktan yadsımış,
haklı oluşunu,
haksız eylemiş,