aklım fikrim hep sende...
el ayak çekildiğinde geceden,
bir dünya kurarım inceden.
dar bir kapıdan geçilen,
sokaklar, evler, caddeler.
ama mutlaka içinde sen...
aklını daha ne kadar tutabilirsin şirazesinde?
konuşmaktan yorulduğunda kendi kendine,
kapanırsın bir gece vakti kendi içine...
bir sabah uyandığında, şiirlerinin saçlarını
tararken bulursun sevgili yerine...
gün gelir yaşadıklarına şaşırır, öylece kalırsın
aldırma dedim, aldırma gönül,
ilk değil böyle aşkta aldanışların.
ilk değil aldırma,
ayağına gidip de boş dönüşlerin...
yeni değil sancıların aldırma.
aldırma dedim gönül,
alışıyorum galiba olmadığın haline...
yüzünü de unutturacağım gözlerime
ve kalbimi de inan bak uyutacağım,
sana hasret şehrimin gecelerinde,
seni görmeyen en tenha köşelerinde...
silinip öyle gideceksin zihnimden,
Alışkanlığım oldun bir tanem,
Unuturda yeniden seversem;
Ne olur beni affet...
Dayanamaz düşlerimdeki gibi,
Sımsıkı sarılırsam sormadan,
Ne olur beni affet...
Allah biliyor ya;
bazen kıskanıyorum şu İstanbul'u...
kahretsin, nasıl da sana benden daha yakın!
bazen oturup uzaktan seyrediyorum,
ikinizin oynaşmalarınızı.
gözüme sokar gibi onca sevişmeleriniz,
ama sen de
az değilsin hani.
azın karar,
çoğun akıllara zarar...
sobayı tutuşturan çıra gibisin.
hani sobayı devirmişsin de,
anneme ilk defa merhaba!
merhaba anne,
merhaba diyemediğin
oğlundan merhaba.
beni tanıştırırken hemşireye,
kardeşim derken gözlerindeki ışıltı,
ardımda bırakıyorum tüm sınavlarımı...
suskun ve huzurlu geçiyorum şimdi,
perdeleri penceresinden sarkan bu şehri...
arka sokaklarda, fütursuz kavgaların;
dalga dalga gürültüsü çoğalıyor kulaklarımda...
belli belirsiz; bir kadının
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!