Nasıl kızıyorum kendime.
Nasıl kendimi dövmek,
Nasıl öldürmek istiyorum,
Sensiz saatlerde bilsen...
Bilsen nasıl ağlıyorum sensizliğimle,
Üzerinde bir ömür yitirdiğin yollar,
Uzanır gözlerinde alabildiğince…
Döner durur belleğinde yaşamışlıkların,
Bir sis perdesi ardındadır,
Tüm anıların…
Bir ömrü bir daha harcayabilirsin; şayet varsa,
Gözlerinden içtim sevdayı, yudum yudum
Şiirler yazdım uğruna.
Dudaklarında alevlendi dalgalar,
Ateşin sardı her yanı,
Yüreğim alevler içinde kaldı...
Yüreğim gözlerinde yanıyor,
Kollarım bedeninde.
Dudaklarım dudaklarına,
Soluğum soluğuna karışıyor.
Ben, sende yaşıyorum.
Ben, senle yaşıyorum...
Durup dururken bırakıp gidemem D
Karanlık kent akşamlarında seni
Sensizken, aydınlık zifir gelir bana
Yüreğime dolar yalnızlık zehir misali…
Ayrılıklar, bizim için yaratılmadı D
Bir sedeften örtü gibi, örtsün üzerimizi karanlıklar,
Fısıldayan bir rüzgar, aşk nağmeleri söylesin.
Yıldızlar, göz yumsun sevişmelerimize,
Söyleyin dünlere, yarınlara, bizi bize bıraksınlar...
Bir gün açarsa, yüreğinde sevda çiçeği,
Beni anımsa,’ ne denli çok sevmişti beni’ de...
Kirpiklerin ıslanırsa,
Veya seller gibi akarsa göz yaşların,
Sevgiden, aşktan yana,
Yine beni anımsa.
Bir yudumda içtim gözlerini,
Hiç onlarsız olmadım.
Sesini soludum bir solukta,
Hep benliğimde taşıdım.
Sensizliği yaşadım adım adım,
Seni UNUTAMADIM...
Gecem karıştı gündüzüme,
Senlilik, sensizliğe.
Sevgim gözyaşlarıma karıştı,
Terk oluşlar ölüme…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!