Suzi Ayyıldız Şiirleri - Şair Suzi Ayyıldız

Bu ne şiddet yüreğim?
Dur dur biraz dinlen...
Gök yüzünü aydınlatır ,
çığlıkların.
Bu kederin neden?

Bu son acıydı ruhumu çürüten,
Son ızdıraptı yüreğime çöken.
Bu son gülüşümdü gamzelerimde gezinen...

Ne gecenin şafağı var benim için
Ne de güneşin doğuşunu görecek belli gözlerim

Çaldılar çocuklığumu habersiz
Oysa oysa bende çocuktum.
Kimse dokunmadı yaralarıma,kimse sarmaya çalışmadı
Bırak sarmayı sormadı mutlumusun diye.
Her kes bir şeyler çaldı benden...
Güveni,umudumu,gülüşümü,saflığımı,gençliğimi,çocukluğumu,masumiyetimi,en çok da iyi niyetimi çaldılar.

Çalı

Ben bir çalı olsaydım, toprak üstünde.
Belki bir yelkovan dikeni
Belki de bir çınar ağacı yarin gölgesinde eğleştiği...

Canımı yakan can bildiklerim
Gözyaşlarıma gülüp geçen sevdiklerim
Soruyorum önce size sonra kendime, ben varmıyım?
Yoksa, yoksa ben öldümde hayalmiyim?
Yok artık bende bir şey
Terk etmiş  gülüşlerim

Canımı yakan can bildiklerim
Gözyaşlarıma gülüp geçen sevdiklerim
Soruyorum önce size sonra kendime, ben varmıyım?
Yoksa, yoksa ben öldümde hayalmiyim?
Yok artık bende bir şey
Terk etmiş  gülüşlerim

Bitmez tükenmez acılar biriktirdim, göğsüme...
Nefes aldıkca canımı yakan, peşimi bırakmayan.
Çok rüzgarlara kapıldım çok fırtınalarda savruldum ...
En şiddetlisiyle hırpalandım ,hemde sol yanımda..
Başı sonu belirsiz yollarda yürüdüm yıllarca,

Cellat! Durma, çek ipimi
Bakma öyle, acıyan gözlerle
Başım dik benim, olmasada keyfim yerinde
Vicdanım rahattır, git herkese söyle
Cellat! Bakma bana, çeksene şu ipimi..

Ne bahara
ne yaza
Doymadı gözlerim giden yara..
Şimdi Mevsim boran bende yüreğim ise kara kışta...
İçimde binler ölmüş.
İçimde deprem, içimde tufan.

Ey! Çilem Yorğunum, çok yorgun Umudumun bittiği yerdeyim
Ne! ileri gide biliyorum, mutlu olayım
Ne! geriye bakabiliyorum, kahrolayım
Araftayım, anlasana araftayım Ruhum feryatlarda, sevgim isyanlarda, yokluğunda
Canımsa cehennemin ta! dibinde adam taaa! dibinde
Sorma, bana artık neden diye Cevap yok işte, yok!