Suzan Çelik Şiirleri - Şair Suzan Çelik

O bir çocuk.. Bütün çocuklar kadar..
Adını değil, kimliğini sorun ona
O.. bizim çocuğumuz
Sokakların çatısı yok diyorlar
Doğru..

Yıl 1994, aylardan sanki o ay; Fetih temsili yaşanmakta
İstanbul şehremini tanımakta, öte yanda surlar yine halayda;
Fetih sanırsın, kanarsın feryada.. Ya o nedir? Yükselir arşa!
Az ötede bir çocuk! Tünermiş Bizans’ın köhnemiş kovuğuna

Tiner boğmuş beş duyuyu, sorular kaldı havada surlarda

Yolun sonundayım diyordum, sana döndü yine yönüm
Önüm, arkam, sağım, solum sen oldun ha MAHKEME
Soğuktur yüzün yıllar var ki ben de üşüdüm, üşüdüm…
Yar olmazsın belli şu ahir demde hiç masum kimseye
01.02.2022

Hasretiz adamlığa hasretiz nice
Namertlik boydan aştı mertlik sürgün
Çakma yiğitlik moda yeni törede
Zalimler türedi mazlumlar sürgün

Sürgündür sevdamız dahi sürgün

Bir düşün peşinden gitti bütün bir ömrüm
Rüyamda Kur’an-ı Kerim hocamı gördüm
Sanal değildi o hakiki bir düş görmüştüm
Sıbyan mektepleri davama böyle düştüm

Diyordu okul açın, çocuklara Kur’an öğretin

Bir yanda bir avuç masum halk
Öte yanda toplar tüfekler ve tank
Bomba yağıyor yağmur yerine bak
Ne duruyorsun kalk artık kıyama kalk

Gazze ölüyor Gazze kan revan

Aşka meyyal gönüllere toplumdu engel, öyle bildim
Toplum olur yola perde, asrın oyunu budur her daim
Yar da zordan toplumdan vurmuş ya dem! Öyle zalim!
Hasılı Ey Dost, işte ben böyle toplumdan muzdaribim

3 Aralık 2007

Karalar kahpece savaşanların hakkı
Şehitlerin mazlum onlar yüzünün akı
Semana kara çalanın yakındır helakı
Mücahitler eliyle devirecek top ile tankı

Gazze’yle beraber Filistin özgürleşecek

Güzümü budaktan sakınmadım hiç
Koy kavgamı altın tasa kana kana iç
Politika bendeki sevdayı anlar mı hiç
Anlamaz derdimizi asla kansız piç

Derler aman haklı olsan da sus

Kaldırırım sokakların gaflet örtüsünü
Yazarım usanmam hazin öyküsünü
Satmışım meydanların süsünü püsünü
Duymazlar sokaktaki çocuğun türküsünü

Yıllar var amansız gümansız kavga saçtım