Mazlum feryatta niceden, yer, sema ondan tutuşur!
Ahir demdir bu inceden, bir hainin yol tutuşudur
Dost sedasın duymaz mı ki? Nasıl namert konuşur
Söz tükenmiştir şimdi Resul bize bir ah yetişir!
Bu “Ah”a bir Sen Resul, bir de bil Dost şahittir
“Sabır” demiştiniz, “sabret..”
“Sabır en büyük hazinedir.”
Aynı gün Belediye’den ayrıldınız
Yusufiye’ye gittiniz ben de sürgüne
Siz sonunda “Mısır’a sultan” oldunuz
Ben ise müdürlük müdürlük kovuldum
Dünyayı bir pula satmışım
Atmışım içine kavgalarımı
Katmışım dahi sevdalarımı
Satmışım dünyayı satmışım
Dünya dediğin bir küçük belde
Yine gün doğmaktadır yeryüzüne
Yine yine savaşlar olmakta; çocuklar ölmekte yine!
Bosnalı, Çeçen, Vietnamlı çocuklar da anlamamıştı
Şimdi de Filistin’de çocuklar soruyor; bu kavga niye?
Niye rahat yüzü görmüyor doğduğum topraklar?..
Mesele anlaşıldı sanırım böylece
Ülkücü siz misiniz yoksa ben miyim
Meydan okuyorum uluorta hece hece
Ülkücü değilmişsiniz olsan bilmez miyim
Yıllardır kavga verdim dava güttüm
Ah Sevgili! kaç geceden sabaha aynı hayalle erdirdin
Bu bekleyiş yaşama özlemdi Ey Güzel! Tek Sevdiğim
Anladım, düşümdeki hali sendin Hattab Oğlu Ömer’in
Heybet, yücelik.. işte o sır yaktı, kavurdu benliğim
O bakış! Ah Sevgili o gözlerle ruhuma ne söyledin
Bu sevgi düpedüz mecaz kokuyor
İlmek ilmek kalbime seni dokuyor
Lakin yalın kalmaz sevdalar
Ne yana baksam aşk O'nu okuyor
Bir acayip derde düştüm inilerim gündüz gece
Düşte gördüm hakikattir, söylenirim hece hece
Hem söylenmekle kalmam davalar güderim
Gerçek olmazsa düşüm, alır başım giderim
Adını sokak çocuğu koydular ey çocuk
Anne sıcaklığı vermez ki sokaklar, soğuk
Görürüm, kan damlar yüreğime oluk oluk
Ondandır her dem içim bir garip buruk
Bozuktur düzen, madem sokakta çocuk var
Karşı dursa da dünya yıkılmam asla
Yolum Hakkdır, usanmam, bunu bil
Doluyken içim kederle, gamla ve yasla
Lahza eylenmem duramam ey gafil
Sokakta çocuklar var anla ey anla..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!