Süreyya Aktaş Şiirleri - Şair Süreyya Aktaş

Mehtap, anne ve babasından ayrı anneannesinin yanında kalmaktadır. Anne başka biri ile evlenir. Mesleği polis olan gerçek babası da evlenir. Ve tekrar boşanır. Çocuk sevgisizlikten yakınır. Şimdi çocuğa ne annesi ne de babası bakmaktadır. Anneannesi yaşlıdır. Bir müddet sonra anneannesini de kaybeder.

Çocuğa öğretmenleri yardım ederler. Çocuk hem haylaz hem çekingen. Gazetelere iş müracaatı için bakar. Sonunda bıkmış ve bunalıma girmiştir. Özgüveni ve cesareti yıkılmıştır. Son kuruşunu yola verip iş müracaatı yapar. İşe hemen kabul edilir.Ertesi günü telefonlara bakmak için alınmıştır. O bir saat içerisinde on parmak bildiği daktiloyu yazamadığı için utanmış ve işten ayrılma kararı almıştır. Yolda yürümeye başlar ve eve dönmek için parası yoktur. Minibüse biner. Gururundan söyleyemez.

O an her şeye rağmen kaybedebileceğim bir şey yok.diye düşünür.Kapılar yüzüme kapanıyor. Tekrar oraya gider. Kapıyı çalar.

Kendisine hizmet eden akrabaları ile mutfaktaydı. Eğitim ve Sağlık yönünden yararlı ve zararlı maddeleri içeren cümleleri içine atıyordu. Bu cümleler öyle taştı ki boğazı tıkanıyordu. Sesi kısılıyordu. Öfke ve kızgınlığı iki dudağının arasından sözcükler bulup, kendini ifade edemiyerek, “hayır, zaafımı kullandırmam” diyemiyordu.

Ne çok dedim dediler vardı. Pişirilen fadakar mutfağın çorbasında… Mutfakta pişirilen çorbaya tad katsın diye, içine attığı biraz gülümse kaşıkları, biraz özgürlük çatalları, biraz farkındalık kepçeleri idi.

Espri ve abartmaya çalıştığı ise tencereye yerleştirdiği, anlatmaya çalıştığı, anlaşılamayan kendisinden başka bir şey değildi. Eğlenceyi ve mizahı seviyordu. Farklı değil, farkındalık yolunda …

Asırlara dokunan ten
Resimleşti durmadan
Amacın yolunda giderken
Yalnızlıklara boğuldu.
Arayış; gönülde çoğaldı elbet…

Umudun gölgesine sığınarak yürüyordu küf yeşili gözleriyle... Bir mana arayışı içerisinde bakıyordu yaşama… Sarılırcasına… bahçeye atılan gönül tohumuydu; mavi gül yetiştiren özlem dalında saklı…

“Arayış ve Yaşam” Kıpır kıpırdı…

Ve, yaşam erguvan rengi bulutlarda saklıydı… Ve bulutlar uçuyordu derin kayalıklara…
Çocuk saflığında yürekte sakladığı kör bakışlar ile…

Rahatlığı serpmek için:
Bayram mendilleri topladım
Emekler yerleştirdim…Nazikçe:

Dürüstlüğü kimseye kaptırmayınca
İl il dolaştım… Yakaladım özgürlüğü

Hiç başarısızlığa uğramayacağımı bilsem:
- “RİSK” e girer hayatım için çabalardım. Yaşamımı “BAŞARI” odaklar hiç vazgeçmezdim yapabileceklerimden….

Hiç başarısızlığa uğramayacağımı bilsem:
- “FARK” yaratırdım. Başkalarında olmayan bir şey sahibi olurdum. Ve “KELEBEK ÇOCUK” olur, “ KİŞİSEL GELİŞİM” ile uğraşırdım. “RAHATLIK” alanını terk ederdim. En güzel “YAŞAM” için hür yaşardım.

Daha okuma yazma bilmediği günlerdi. Eline aldığı kalemle çizer dururdu beyaz kâğıdı… Sonra da ebeveynine:

“ – Bak senin adını yazdım. “ derdi…

Programlar yapıp yolculuğa çıkarırdı, her yazdığı kişiyi… Ve isimler takardı. Ay olurdu bazen karanlık sokakları aydınlatan, bazen güneş yapıp çevreyi ısıtan, yıldız yapıp ışıklandıran insanların sohbeti için giderdi sonsuza…

Gülümse Kadın Ve Kelebek Çocuk

Gülümse Kadın: - Bağımsız, özgür, rahat yaşamak istiyorum. Kocam benliğimi buldurmuyor
Kelebek Çocuk - Sınır koy zaafını kullandırma...
Gülümse Kadın - Huzura kavuşmak istiyorum. Basit ama cevap veremiyorum. Belki de Allah yanına almalı.
Kelebek Çocuk - Kendine Güven

Sağlık Adam Ve Kelebek Çocuk

Sağlık Adam: - Eksik kalan işlerimi tamamlardım.
Kelebek Çocuk:- Dikiş iğnesi ve iplik al. Yama yap. Dikişe başla...
Sağlık Adam: - Kendimin istediğimde başarılı bir çizgi çizeceğime inanıyorum.
Kelebek Çocuk: - Yaşınız kaç? Ne zaman kendinize inanacak ve isteyeceksiniz

Bağışlayın? ? ?

Bağışlayın...

Bağışlayın! ! !