Suphi Sekü Şiirleri - Şair Suphi Sekü

Soluk kadar yabancın gölgen kadar ıraktım
Gözüme sokulurdu senin yüzük parmağın
Yüzüme basa basa kapına gül bıraktım
Gururum paramparça benliğim darmadağın

Çağlayan duygularım yıktı akıl bendini

Yüreğim, hayale hep koşa koşa
Umudu yalana sarıyor boşa
Her sokak çıkmaza, her yol yokuşa
Yar diye seraba koşuyur günül

Arzular talepler en zordan yana

His taşıyan her sine, maşukunu ararda
Aşıkın nazarında, serapa döner ferda

Hangi kalp taşımazki, günül denen haneyi
Kızıl alev aşk ile, çekmezmi pervaneyi

Ne gam vardı ne tasam, gençliğimin başında
birden karşıma çıktın, tam onsekis yaşında

Önümde uzun yıllar, koca bir ömür varda
İlk yolun kavşağında meçhule döndü ferda

GÜNAYDIN İNSANLIK

Biz ki uygar dünyanın me/deni çağındayız
Biz ki modern hayatın gelişmiş son ahfadı
Biz ki Kara ruhların fosforlu ağındayız
Biz ki insansı varlık, biz ki insanlık yadı

Yedi iklim tekdüze, mevsimler bana küstü
Yine eylül bir pazar, yine bir akşam üstü
Ayaklarım mecalsiz, gözlerimde uçtu fer
Bedenim andırıyor yarı canlı bir büstü

Saçlarımı yalıyor, ahmak ıslatan yağmur

GÜ VENENLİK

Yüzümü okuttuğum yetmiyormu güvenlik
Simama aşinasın, yüreğime yabancı
Bende kimlik ermiş, sende kaynamış benlik
İçimdeki ilenme, senin içinde sancı

Arslanlar ormanında, kediler gezip tozar
Bu kurulmuş düzende, aksi ahengi bozar

Akıl tersmi görüyor, yoksa gözmü buzuldu
Bilmiyorum bu hal ne, bilmem bize ne oldu

Hayat dediğimiz şey bir sahnelik bir oyun
Baş rollerin savaşı ak koyun kara koyun
Kimisinde on maske kimisi'de palyaço
Masken ve boyan çıkar, ısınınca son suyun

Hayat dediģimiz şey, bir sahnelik bir uyun
Baş rollerin savaşı, ak köyün kara koyun