Suphi Sekü Şiirleri - Şair Suphi Sekü

Ne gam vardı ne tasam, gençliğimin başında
birden karşıma çıktın, tam onsekis yaşında

Önümde uzun yıllar, koca bir ömür varda
İlk yolun kavşağında meçhule döndü ferda

GÜNAYDIN İNSANLIK

Biz ki uygar dünyanın me/deni çağındayız
Biz ki modern hayatın gelişmiş son ahfadı
Biz ki Kara ruhların fosforlu ağındayız
Biz ki insansı varlık, biz ki insanlık yadı

Yedi iklim tekdüze, mevsimler bana küstü
Yine eylül bir pazar, yine bir akşam üstü
Ayaklarım mecalsiz, gözlerimde uçtu fer
Bedenim andırıyor yarı canlı bir büstü

Saçlarımı yalıyor, ahmak ıslatan yağmur

GÜ VENENLİK

Yüzümü okuttuğum yetmiyormu güvenlik
Simama aşinasın, yüreğime yabancı
Bende kimlik ermiş, sende kaynamış benlik
İçimdeki ilenme, senin içinde sancı

Arslanlar ormanında, kediler gezip tozar
Bu kurulmuş düzende, aksi ahengi bozar

Akıl tersmi görüyor, yoksa gözmü buzuldu
Bilmiyorum bu hal ne, bilmem bize ne oldu

Hayat dediğimiz şey bir sahnelik bir oyun
Baş rollerin savaşı ak koyun kara koyun
Kimisinde on maske kimisi'de palyaço
Masken ve boyan çıkar, ısınınca son suyun

Hayat dediģimiz şey, bir sahnelik bir uyun
Baş rollerin savaşı, ak köyün kara koyun

İki doğum arası kimi gam, kimi keder
Elde kalan tek yekün koca bir sıfır eder

Say, say, bitmez hırsını doldur delik çuvala
Mideye al lezeti bağırsaktan kovala

Neylesinki dümeni karaya vurmuş gemi
Hangi rüzgar sunarki bir hayat öpücüğü
İlahi maşrapadan sanki içmiş gölgemi
Nabzımda söndürüyor ölüm denen sözcüğü

Son teyfa son tekmeyle vurrup vurup kaçarken

HAYATI ISKALADIK

Fare bile kemirmez, ite atsam it yemez
Taze ölmüş leş gibi kokmakta anılarım
Sanrılar hücumunu, uykum bile gemlemez
İçimi ürpertiyor namevcut sanılarım