Suphi Sekü Şiirleri - Şair Suphi Sekü

İTİRAFIM EFENDİME(sav)

Kafamı boşalttım ben, ne düşünce ne fikir
Aklımı silkeleyip bırakmadım tek zikir
Beynimi yıkayarak, pakladım masivadan
Zaten benden değildi, ruhuma bulaşan kir

Kızıl kızıl şuleye gark oldu pervaneler
Dışı yeşil görünür, içi kızıl haneler
Akıllılar delirdi, akıllı,divaneler
Uyduruk arzularla, en kaçık bahaneler

Ne kıraat ne kahve, yermeyi demleyen çay
Gençliği vuran deprem, orta yaşı kıran fay
Bilmeyen çok bilmişler, ülkeyi kurtarmakta
Ellerinde uçurtma, ayaklarında kaykay

Kimi düzen devirir, hınç alır kana kana

Kalem hayat vermese, söz uçar mana kaçar
Cahil kalemle zengin. Kalemsiz bilge naçar
30.09.2023

Ben kendime ağlasam, sözün gözü yaş olur
Zülfüyare, çağlasam, gözlerinde kaş olur
Yüreğimi dağlasam, kırılmış bir baş olur
Duamı, bedduamı, tarihe yaz kalemim

Kimi zaman boş dosta, bazan yalan sevgiye

Tıbkı bir gölge gibi bendim peşinden gelen
Her tipinin içinde, benim sesi yükselen
Benim yalçın doruğa geçit vermeyen belen
Benim tutuşmuş meftun, bilirmisin KARDELEN

Ben sevginin yetimi, sen baharın öksüzü

İrfanın mektebinde kargaları okuttuk
Amelin mutfağında tuzumuzu kokuttuk
Kalp kilidi kırıldı, sadakat istilada
Sevgi kilimlerine siyah desen dokuttuk

Yılışık gülüşlerin içinde yandı vefa

Nedirki bu telaş, bu panik neden
Varmıki, mideden öteye giden

Hırsının,kölesi, doyumsuz, bunak
Tok olmak, önünde varılmaz konak

Kamusu, lügatı, kaldırdık rafa
Manayı harcadık, saçtık etrafa
Derinlik bitleşti, sığlık zürafa
Sözlüğe nadanlar mana katıyor

Görki, manitaya döndü sevgili

Doğumundan ölüme, yürürken azar azar
Annenin sinesinden her gün cefaya koşar
Tezatlar aleminde, beceriyle işgüzar
Gururunda boğulup, kendi haddini aşar
Dünya gamını çeker, kendi canından bizar
Kendi tuzağında av, kendisi bile şaşar