Suphi Sekü Şiirleri - Şair Suphi Sekü

HİCİVİ HİCVETTİM

Hiç kıskanma arkadaş, erime azar azar
Her gönül ayrı işler, her kalem farklı yazar
kalbin arşı kağıdın ,münbit topraklarında
Kimi gül bitirirken, kimi kökünü kazar

Nedirki sendeki giz, öyle kırılgan halin
Yakıyor yüreğimi, ızdıraplı melalin
Dilin lal kesilsede, yüzündedir celalin
Içimdeki dürtüler, sebebini sor diyor

Hayat çelmemi taktı, nedir ki onca elem

Bırak, içimdeki sen, rüyamı sana sorsun
Doldurdun her yerimi, bir yerde bana bırak
Bırak, bu kabusları azıcık hayra yorsun
Tozpembe hülyalarım, vuslatın kadar uzak

Sükuna demir attım, halini dingin saydım

Kanatlanıp uçamam, ne meleğim ne peri
Etten ve kemiktenim, benimde canım acır
Bazen beni dinlemez içimdeki serseri
Beynimde paslı çivi, yüregimde muhacır

Asi, mor duygularım sele dönüp azıyor

Yalan yalan yazılar, tomar tomar belgeler
Gölgeden slüetler, dile gelen gölgeler
Burada görünenler, yalnız isim ve resim
Resmi geçit orada, oradadır merasim

İŞPORTADA SATILDIM

Kıyıdan ve kenardan, sağdan, soldan, ortadan
Dilim dilim dilinip, satıldım işportadan

Her parçam ayrı düştü, bir fahişe eline

İŞTE BÖYLE

Muğlak ifadelerin içindeki giz
Virgülle yamalanan bir iç çekişin paramparça kumaşı
Hiç bir tesellinin iğne, hiç bir umudun iplik olmadığı lüzumsuz bir şey
İmgelerle nefes alan

İTİRAFIM EFENDİME(sav)

Kafamı boşalttım ben, ne düşünce ne fikir
Aklımı silkeleyip bırakmadım tek zikir
Beynimi yıkayarak, pakladım masivadan
Zaten benden değildi, ruhuma bulaşan kir

Kızıl kızıl şuleye gark oldu pervaneler
Dışı yeşil görünür, içi kızıl haneler
Akıllılar delirdi, akıllı,divaneler
Uyduruk arzularla, en kaçık bahaneler

Ne kıraat ne kahve, yermeyi demleyen çay
Gençliği vuran deprem, orta yaşı kıran fay
Bilmeyen çok bilmişler, ülkeyi kurtarmakta
Ellerinde uçurtma, ayaklarında kaykay

Kimi düzen devirir, hınç alır kana kana