Süleyman Eser Şiirleri - Şair Süleyman Eser

Falım falandı benim
Başım sallandı benim
Sevdim inceden bir yar
Karım kıllandı benim
30/05/2011

Bana hayal kurmayı öğretin
Yıkık duvarları tekrar örmeyi
Sancılı bulutları sevebilmeyi
Ve tahta köprü olmayı

Beni akşamüstü yangınlarında

“Dirsek teması hizaya geç”
Lafının asıl teması
Alınası üç beş keyfin kaçırılma,
Keyiften gevşeme isteklerinin
Özenle yakılmasıydı.
Eşten dosttan ayırma derdiyle

Esrarınla el verdiğin umutlar
Ufaldı önce avucunda
Ömrünün alamayacağı
Aşkların vardı senin
Ne senden haberi vardı-sevdanın-
Ne yürek dayanırdı.-ayrılığa-

Kütahya’nın dağları mordur efem
Yarim gider gurbete zordur efem
Yürek aktı gidiyor durdur efem
Ağlamasam zor olur dayanamam
Akarım sel olurum da yanamam
Kütahya’nın dağları yüksek efem

Kırgın bahar öğlesinde
Söyleyemediğim türkülerim
Mızrak olup saplandı göğsüme
Yayılıyor sızısı küme küme
Islak güneşe bakarken gözlerim
Lağım suyu döktüler köküme

İsmi önceden konulmuş
Koyu bir şiir demeti bu
Derler ki bundan yıllar önce
Yıldızlar bile yokmuş
Bile bile yanasıymış insan
Yanında olmayan her şeye

Ayet yalan mı söyler, niye ağır cansın?
Dışı rüzgârlık içi sade gözdür yara.
Düşün kelamı, bengi düşme, kindar yansın.
Dışı rüzgârlık içi cevher özdür yara

Felah akılda filiz verir, anmaz münkir.

“Ben bende değilim”
Sevilecek adam değilim ben
Bilmez miyim?
Gerçeği bu eşkalimin
Göz ne görürse ben oyum.
Özümde Türk oğluyum

Toplamda bir kasım akşamıydı
Gençliğimle tanıştım kahve köşelerinde
Dikte edilmiş hayaller arka cebimde
Ya bir Moda yangınında yokluk bendeki
Ya karanlıkta adını duymak kaderin
Halini anlatamayan arzuhal elimdeki