Şükrü Özmen Şiirleri - Şair Şükrü Özmen

Aklımı
Gecenin hizasına yazıyorum
Kırışık bir örtüyü andıran
Bitkin
Aklımı

Donuk temmuzlar ekiyorum
Takvimin terazisiz eskiliğine
Çarçabuk geçsin üstümden ikindiler
Geyikler gibi avlanmıyor çünkü
Gözlerime bulaşan yırtık sonbahar

-Evliya Çelik'e-

biraz kendimden arta kalan ben vardı
aldım geldim
gülüşüme bir eslik durak verip
tabiatınıza sığınıyorum

çizgiler
hüznün damarlarından emerler
ah uzun..
upuzun görüntümü

yaşamaya karşı küçük sempatiler besliyorum

kıvanır atlar seninle
çünkü sen
üstüne
gecenin siyah örtüsünden başka şey bürünmeyensin

korkunun cendere halini aldığı o saatlerde

beni dinle
ey kıyılarında sabahladığım ağıt denizim..
bir martının negatif uç olduğu
kırmızı bir akşam üstünde

her yöremde bir kurtuluş günü

31

gerçeğe ergi hakikati sezgi ve dahi
ütü masasında hüzünle yatan deli gömleği
ah uçlar kuşardı kuşurumlarda ki
martı üveyik ve serçe biraz belki

(ط ظ ع غ ف ق ك ل م ن و ه ل ا ي ;)


TI.. ط

usumuza bir cennet kıvrımı ile çalınan şu elma

1

göğsünü bahara terket
duanı
akşamın yumuşak şefkatine zerket
zira

adınla başlamanın başladığı yerde
uzanıp görklü bir ölüme
selam selam sana
ey ölümü öldüren

biliyoruz o üç geceyi