Suat Tutak Şiirleri - Şair Suat Tutak

SEVGİYLE YARINLARA VARALIM

Yaşam sevgiye dayalı, kaynağı o..
İnsanlar aldırış etmiyor sevgiye
Kavga, kan, ölüm yaşam mıdır, yooo..
Hergün acı, hergün gözyaşı var, niye! ?

Yıllar sonra bir resim önünde
Geçmiş günlerden tek hediye
Ne kadar mutluymuşuz dersin
Unutulmuş bir zaman diliminde

İşte böyle anlarda, gidersin geçmişe

BİLİR MİSİN SEN...! ?


Avucuma düşen sensizlik damlalarında
Hep yalnızlığı yudumladım geceler boyu
Geceler boyu hep o yalnızlık sensiz

ANILARDA KALAN BİR SÖYLEŞİ (1) Selim Sabit PÜLTEN
12. 12. 1991- Söke


(Suat TUTAK’ la Selim Sabit PÜLTEN)

YOL, YOLCU, YOLCULUK...

Yollar yol olmuş biz yolculuğa çıkmayalı
Ne hanlar kalmış, ne hamamlar Anadolu'da
Kervanlar artık geçmeyeli uğramayalı,
Han duvarları çoktan harabeye dönmüşler

KİMSESİZ YAŞLAR...


Bir çift göz var karşımda gülümseyen
Hayal dünyamın tek güneşi, tek ışığı
Sevgi okyanusuna her dem dalıp çıkan..

ÖZ, DİLİM OLDU...

Öz özden geldi, öz özümde durdu
Köz özden oldu, öz yüreğe sordu
Öz mü; öz de kaldı, sözle mi doldu?
Özüme öz geldi, sözüm öz oldu...

YALVARDIM TURNALARA...
(Anadolu şairlerimize armağandır)

Yıllardır yalvardım gelip, geçen turnalara
Kanadına al da getir, gönül dostlarımı
Anadolu’mun bağlarına, tüm tarlalarına

Kalbi yüce olan bir ailenin çocuklarıydık biz abla,
İçinde sevdiklerimizin yaşadığı bir dünyamız vardı,
Bir sihirli el değdi dünyamıza, dağıttı bizleri tek, tek
Aldı, götürdü hepimizi dünyamızın dışına...
Rengi karardı güneşimizin, soldurdu güzellikleri.

Bugün şiir yazmak istedim sana
Güneyin ılık, tatlı
Yumuşak rüzgârları
Esmeye başladı içimde…
Gözlerine baktığımda eridiğim gibi
İçin için taa derinden