Sıtkı Özkaya Şiirleri - Şair Sıtkı Özkaya

ben sana dargınım
dudağım üşüyor bilmiyorsun

yağmurlu bir gece asın boynuma
çiçeklerden dağ lalesini kuşlardan uçurum kırlangıcını

türkülere sığınan bir rüzgar gibi
ilk adımız İksile


Taşavur’da hüzün eğirir çınarlar
yorulur Düşenbe

Haydi çocuklar eşleştirin dedi öğretmenim

sudan bahanelerim var bu gün
sen faili meçhul hüzünlerimin şaibeli kadını
fesleğen kokusu gibi gelme üstüme
bir demet gülle çıkar gelirim

bir telaş
bir telaş ki dostlarım
düştükçe vuruyorlar
dert kesiyor sokaklarda akşamlar

duvarlara çarparak
ölmeyi öğreniyor sesim
alışamadım ben bu şehirlere
bu üşüyen sokalar benim değil
efkarlı yüzler taşıyor omuzlar