her şey kirlendikçe bir mendil gibi
sürgün kuşlar uçar üstümden
omuzlarıma yağar gece
dilimde parçalanır kelimeler
dramlar ağıta çevrilir içimde
zaman sallarken çocukları beşiğinde
ebem hüzün sarardı asmaya
sokulsak rüzgar kokardı geceleri
koklasak bulut
yorulsa zaman
alaca atlarla geçsem Dağdıra’dan
şimdi Alara çağıldıyordur bizim orada
peşimden gelse umut kuşları
yurdunu kaybetmiş bir ırmak gibi
vurup gittin sol yanımı
nakış gibi işlenmiş acılar bıraktın
şimdi tıklım tıklım yalnızlık kokuyor içim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!