upuzun bir çığlık gibi
hüznünü bırakıp yüreğime
yumup gözlerini ayın şavkı vururken
ışıklara karışıp gittin babam
bir çocuk vardı
gülse gün devrilecekti ülkesine
ufuklara bakardı hep
üşümüş dağlar gibi
sesi çoğalırdı sessizlikte
gözlerinde hüznü
gözlerine her baktığımda
dalgalarımı ütüleyen kadın
yokluğun demsiz çay kadar ağır
Karadeniz’de çırpınan bir fırtına yüreğim
Akdeniz’in maviliğinden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!