İzmit Sanat Kahvesinin hayalcisi, kurucusu, işletmecisi, Fayton Dergisinin yürütücülerinden...
Her zaman emekçi,
şimdilerde balıkçı...
Yol bu taşan,
Taşıyan bilinmeze
Sorular, sorular, sorular gibi ölümsüz...
İkinci kez öğrendim
Kayıp ülkelerin kâğıttan gemilerini
Mutluyum
Sandalların kıyıya bağlı ipi
Yosun tutmuş sarkıt
Ezberlenmez an
Yabancı şehirsen dünyam
Adres sorulmaz,
Yolu bulunmaz
Kilitli ardı görülmemiş kapı
Anılarda ‘’boşluk’’ asılı durur
Göz, gözü görür
Göz, yürek görmek ister
Aramak uzaklaşmaya denk düşebilir
İnsansız
Adımız olsa olsa sarsak deniz
Zaman uzaklaşır
Su düşer
aşınır zemin
Eksilir ben ve biz
Sevda ıssızına gidip gelir
Akşamı teğet geçer gibi güneş
Soru
Gece soyunur
El yordamından bulma
Varmak soyunmaktan giyinir
Ah yar olmaya yüz tuttuğum
Ses sonsuzlukta
Geri dönmez
Betimlenmiş iki renkten biridir ölüm
Suların çekiliyor yüreğim!
Akışın nere
Görmeyen göz, duymayan kulak,
Dokunmayan ten
Dış halka bu çıkılması yasak
Yasak ötelere düş
Bu zaman
İç odamız dış odamıza
Gebe bulut yağmura sevdalı
Hüzün sürükleyeni yaşamın
Sesinizi yürek aldım desem,
Desem elimde olmadan...
Şimdi rakının açtığı aralıkta yalnız,
içine düşen boğulan...
Sana ölümlü kapılardan
Büyütmek baktım
Ölüm sevdaydı
Kapılarımda eşik
Girmek kaybetmekten evin
Seni en çok ayıldığın özledim
"Yakup" geçiyor at arabasıyla caddelerinizden,
Küçük adamları görüyor,
Büyük boy aynaları satın alırken
Dilenci maşrapasını bırakarak kaçıyor görüntüden
"Yakup" "Yusuf"u terkediyor, çağrılmamış sonsuzun belleğine
Az ötede
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!