Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

Yanmış çadırı sayar,
Ne kural var ne ayar,
Duymayanın sorunu,
Her şeyi Allah duyar.

DUY BENİ

Özlemin içimi yaktı, kor ateşe dönüştü,
Vallahi de Billahi de, yanıyorum duy beni,
Yüreğim yerlere düştü, akbabalar bölüştü,

Bizler sizler ve onlar bu dünyada insanız
Bilmem insan olduğumuzun farkındamıyız
İnsan olmaktır bizi elbette farklı kılan
Keşke farklılığın ne olduğunu bilseniz

Üstündür haklı olan elbet güçlüler değil

İyyake neabüdü ve İyyake nestein,
ÇÜNKÜ SENSİN CÜMLE ALEME OLAN MUİN.
SANA KULLUĞUMU İFA ETMEK İSTERİM,
Bir kez değil bin kez engel olsa da lain

Ağaçta elmalar var,
Yemeye dalmalar var,
Oruç aklıma geldi,
Oturup kalmalar var.

Sözümün arkasındayım, her kime söz verdimse,
Ne babam var ne de dayım, yoktur arkamda kimse,
Sözüne sahip çıkmayan, hiç adamım demesin,
İsteyene vereceğim, verdiğinden eminse.

Benliğimden beni attım,
Size elimi uzattım,
Kendi halimde bir zattım,
Yok mu tutacak elimden,
Kötülük gelmez dilimden.

İnsan suretinde olmak, insanı insan yapmaz,
İnsan gibi insandan, güzellikleri kapmaz,
Gözünde hep at gözlüğü, nefis çizgisinde sabit,
Hatasında ısrarcıdır, doğru yola asla sapmaz.

Ey fikri sabit kardeşim, ne olursun bak çevrene,

Çok çektim dünyanın, ben dertlerini,
Uzatmadı bir gün, bana elini,
Estirdi üstüme, hazan yelini,

Çekecek dertlerim, bitmedi gibi,
Zira görünmüyor, dertlerin dibi,

Sen ilahel aleminsin

Beni afedecek sensin

Yalvarırım yalnız sana