Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

Adamı adam eder ar,
Olmazsa bozulur ayar,
Sıfırı değer sananlar,
Arsızlıklarını anlatırlar.

Aslısını kaybedenler,
Kerem misali yanarlar,
Aslısız kalan bedenler,
Kendi aslını ararlar..

Ferhat olup dağlar deler,

Gönlüm düştü bir ataşa

Gönlüm yandı ataş yandı

Seyirlik için tamaşa

Ateş düştü gönlüme,/ Nerede söndürenim,
Yaşlar doldu gözüme,/ Yok mudur güldürenim,,
Yarin güzelliğidir, / Başımı döndürenim,
Karlar bile söndürmez, / Yanar yüreğim benim,

Unutma hep sen varsın,/ İnan ki belleğim de,

ATEŞ BENİM KÜL BENİM

Ateş benim kül benim,
Acze düşen kul benim,
Gözyaşıyla oluşan,
Gördüğün her göl benim.

Aşk kim ben kim,
O bir çekim,
Bilmez onu,
Hiç bir hekim.

Kime nasıl anlatayım,
Anlatıp da anlaşayım,
Bana arkanı dönersen,
Sana nasıl ulaşayım.

Sana arkadaşım desem,

Bir gün son bulacak, benim hayatım,
Almadım dünyadan, ben de muradım,
Değişecek belki, güzel suratım,
Arkamdan kimseler ağlamasınlar,

Adımı taşlara yazdıramadım,

Arpa ektim biçemedim,
Su bulandı içemedim,
Bana yardan geç dediler,
Yar şirindir geçemedim,

Arının yuvasına, asla sokmayın çomak,
Bilirsiniz sokmaya, belkide kalır ramak,
Bozulursa tadınız, ne yapsın buna damak,
Olması gerekense, makulu yakalamak.