Yedi veren yaprağın gülü sen közü bana
düşmeden iz sürmek davaya candan cana
bahçede ekilen sevgi tutunsun şafaklara
kurulsun gönlün dergahı sunulsun ataşa
Hak bilir kulunu aşk ile dolandım ey sana
Bir yürekti sevda denizinde
Adını yazmıştı sevdanın kıyılarına
Yakmıştı aşk meşalesini gül kokusunda
Gönül şelalesinde bulmuştu gül sevdasını
Gül sevdası ayaz gecelerde içini ısıtan muamma
Birden fazla kaç kişiydik
Kaç can verdik
Dava kavga sevda idik
Şaha yükselen aşkın şehitleriyiz biz
Biz aslında hep bir dik
Sana öyle bir gelmeliyim ki
Ya arkada tarih yazılmış olsun
Yada bir destan anlatıla dursun
Sana gelmeyi arzulayan kalbim
Hayalin ile zorlukları aşacaktır
Rüzgarlar dalgalansın meydanlarda
gözlerin dikilsin uçsuz bucaksız noktalara
Yaşamayı hisset hayal et umutlarla
son bakışın mührü daha atılmadı dünyaya
Güllerim aşk kokar
Sen göz pınarlarımda akmayan dirliğimsin
sol yanımda yücelen aşkın ışıltısı sensin
gönül dergahında eşsizsin yetiş nerdesin
nurum yandım küllenmeden gel nerdesin
toprak oldum sen gül iken
Savrulduğum yerden ulaşmak istiyorum sana
Yani candan gönlümdeki ateşin azabından
Sen uçurum oldun bana aşkın ufkunda
Ben düşmek istemesem de yine tutundum kıyılarına
Tutulmak nedir bilir misin aşkın resmini çizersin
Tutulmuşum gidemiyorum ötelere
Yine yanıyorum ufuktaki ahu yare
Küs olmadım tutsak halde sevgiye
Vurgunum sinemde saklı güllere
Hesapta yoktu böyle bir yaralanma
Vazgeçemem yarim ben senden
Hasret kalmışım inan gül tenine
Aşk şiirimsin sen ilham getiren
Boyanırım seninle sevda rengine
İçince o şarap gibi gözlerinden
Cehennemin istediği can gibi isterim seni
Bağrıma basarken avunmam sadece korkarım
Kaybetmekten seni ansızın bu benim sevdam
Sabır taşı oldum yokluğunda tükendim
Hükmedemedim gönlüme bu ne güzel cefadır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!