Silvan Güneş Şiirleri - Şair Silvan Güneş

Gerçek,
kör bir kuyu gibidir...
Sessizdir, yalnızdır, öksüzdür, yetimdir..
Asık suratlıdır çoğuna...
Böylesinin işine yaramadıkça,
görülmezler, bilinmezler, sevilmezler...

hiçbir şeyi öylesine yaşamadım
zaten istesem de yaşayamam
ne istediysen hep verdim
zaten neyim varsa verirdim
ve hep koşandım ardından
ve düştüm

Ey aşk seni özlüyorum,
Var mısın yok musun onu da bilmiyorum
Belki de hiç yaşamadın
Bİr Pandora kutusu misali uydurdular seni
Umut dedikleri de bu eserin bestesi
Ey aşk bilmem ki geldin mi dünyaya

Bir zamanlar Kuşadası'nda ne güzel yaşardık biz
Zeytin ağaçları içinde kuşlarla uçardık biz
Bir zamanlar Kuşadası'nda doğayla coşardık biz
Sahil boyu yürür kumsalda, betonu bilmezdik biz

Bir gün uyandık, bir baktık ki denizde bir liman

ne kadar genişse penceren
o kadar renkli hayaller kurarsın
ne kadar renkliyse hayallerin
o kadar heyecanlıdır filmler
ama her şeyin vakti vardır
olmakla olamamak gibi

Ayrılıklar vurur, can evinden.
Geriye kalan damlalar, sızar derinden…
Düşünce yere, tuz buz olur gözyaşların.
Kırılır her yerin, cam gibi dağılır acıdığı yerden…
Düşününce yere, paramparçadır yürek…
Avutamaz hiçbir söz, yalan söze ne gerek?

anlamadınız mı efendiler
her şey söze dökülürse
bir bakışın
bir eylemin
bir duygunun ne anlamı kalır

Bugün bir anne ağlıyordu.
Bilmediğiniz bir yürek,
göremediğiniz bir gözle...
Bugün bir anne öldü nefes alırken,
oğlu darağacında yaşarken!
Duyar gibi yaptık hıçkırıklarını!

ele vermek kendini
ve ele almaya çalışmak
sanki çare kimde nereye kadar?
bir tarafta ibresi yerinde durmayan bir pusula
diğer tarafta seninle dalga geçercesine ilerleyen bir saat

İncelir koparsın
Kırıldığın yerden
Bir sızı bir şarkı olur
Acımaz sanırsın!