Silvan Güneş Şiirleri - Şair Silvan Güneş

Ölüm,
Bu hayatta hepimize sunulan bir öğüt.
Sırası gelince,
Yanıp tutuşacak içimizdeki çıra,
Hiç tanımadıklarımız ve en çok sevdiklerimiz
Takılacağız bir oltaya takılırcasına...

İçinizdeki ateş yeterince yanmıyorsa
Yakamamışsan üstüne düştüğün odunu...
Bu çalı çırpı, diken yanıp,
kor ateşinde külleneceği yerde
uzatabiliyorsa alevlerinin arasından,
göğe dikebiliyorsa başını

aydınlık parlamadan gözümde
gece tuttu elimden
oynaşır gölgeler uzaklarda
hayalde bir çift göz
depreşen duygulara vuruyorum örs

Kalbin bir ağlamaya başladı mı
avutamazsın.
Ayakta çocuk sallamaya benzemez.
Bir çıkış yolu bulamamışsan,
avunamazsın...
Bir an bir suskunluk olur,

Sen bu dünyaya bir kere geleceksin
ve istediğini alamayacaksın öyle mi?
Sen bu dünyaya bir kere geleceksin
ve istediğine varamayacaksın öyle mi?
Sen bu dünyaya bir kere geleceksin
ve ömrünü, emeğini, hayatını çalanlara ses çıkartmayacaksın öyle mi?

Sende bir "Mustafa Kemal" var mı?
Bana verebilir misin O'nun verdiklerini?

Sende bir "Mustafa Kemal" var mı?
Hiç böylesi bir cesaret yükledin mi yüreklere?

Ne kızıyorsun?
Ben de senin gibi
Ölçtüm, biçtim, tarttım hayatı,
Geri vitese taktım bazen de...
Burnumun ucuna gidiyorum derken,
Götün götün düştüm göle...

Mustafa Kemal Atatürk Olmasaydı;
Bir Kurtuluş Savaşı destanın olmayacaktı.
Mehmet Akif Ersoy adında bir şairi tanıyamayacaktın.
O şair "İstiklal Marşı" gibi bir şiiri yazamayacaktı!
Ne kırmızı zemine şöhretiyle oturmuş bir ay yıldızın,
ne de bugün pek beğendiğin aklınca;

Bu kalp nasıl bir denizse,
çırpınırdı bazen
boğulacağı yerde
yüzmeyi bilmeyene...

Bu gönül nasıl bir esirse,

sana dünyaları versem doymazsın
al üstümdeki ne varsa
bütün gar de robum senin olsun
topla bavuluna koy git
yine aklın bende
neden saksımdaki çiçekte gözün