Silvan Güneş Şiirleri - Şair Silvan Güneş

Bu kırılmış odunlar
üstüne yığılmış
çalı çırpı gibi öbek öbek...
Çak bir ateş,
yansın,
anlamsız sözler gibi

Dünya neden yalan olsun,
Sensin yalancı
Bir fenalık görmedim ben
iyi olandan...

şimdi yine bambaşka bir zamanda
ben çok uzaklardayım yalnızla yaşamakta
ve bu hayata bakan çerçevem bir çift gözüm
sanmayın ki asılmış pencere bir duvarda

kimleri gördü şimdi kaç milleti görecek

Neden yalan söyledin?
Ne gereği vardı?
ve sonra ne gereği vardı pişmanlıkların!
İnsan pişmanlık yaşamak için yalan söyler mi?
Ah bu senin yalan dünyan
Sen hep böyle yaşadın...

sevgine güvenebilseydim eğer
dağları yıkardım

yeri geldi yıktım da
arkamı döndüm
yapayalnızdım

Sevin işte;
bak ağlıyorum, içimde çıkınla üzüntüler…
Senin beceremediğin şeyleri yapıyorum bugün
Bak gözlerim nasıl da yağmur yağmur!
Senin içinden gondollar,
benim içimden olsa olsa savaş gemileri geçer.

Sen kendine yakıştırmışsan,
bana söyleyecek bir şey kalmamıştır.
Bir yaprak kopmamış,
Bir dal da kırılmamıştır oysa
Bir ağaç ta kökünden devrilip gitmiştir.

Silahlar sussa
Şarkılar savaşsa
Ve son sözü
Danslar söylese...

Silvan Güneş

Kalbine dikkat et,
giremesin oraya yoldan geçen herkes!...
Şişko patates, şişko patates...
Artık gitmez bu ayaklar, adımlar,
şu anlamsız dansı kes!..
Şişko patates, şişko patates...

Parmağının ucuyla tuttuğun ne varsa
Bırakıp kırarsın cam gibi bin parçaya bölüp,
Dalarsın, değmeyecek girdaplara...
Sonra nedir bu, bir anlamsız pişmanlık?

Bir ezgi etmez harcadığın zamanlar