Silvan Güneş Şiirleri - Şair Silvan Güneş

çok ırak yollardan geldin huzura ey rebap-ı müşkül
ne derin izler varken sende, ne sisli hayallerle kaldın karanlıkta
neydi bu sükunet, neydi bu kimsesiz bekleyiş
yoksa sende yeniden dirilişin keyfini mi sürmek istedin
yoksa insanın ruhuna dokunan sesini emanetin,
adını Mehmet bildiğim ve kendine Refik seçtiğin üstadın ellerinde

yine tecrübe edemedim.
ama tecrübe oldum size her işte
yine yenildim
yarım kaldı deneylerim
ne kimyasallar harcadım
kimyayı bozan suçlu benim

hayat gerçekte sevdiğinle yaşanıyorsa MUTLUsunuzdur.
hep bir hesap kitap içindeyse mutluluklar;
ille de kar etmek peşİNde YORGUNsunuzdur.
bir sahne ve bir perdeden ibaretse, yaşananlar;
tattan, tuzdan, şekerden habersiz,
oyuncularınız ezbersiz, teksirsiz, çaresiz YOKSUNsunuzdur

kaptırmış gidiyorum prelli
bastığım gaz sürüklenen tekerlekler
yetişemezsiniz

savurdum sizi çoktan hayatımdan
benden çok daha geride

üst üste yığılmış taşlar gibiyim
bırak artık sözleri
sen de terk et beni
harçsız bir duvar örer mi yine bilmem ellerim
kırıldım camdanmış meğerse yüreğim

her şey biter bir gün
sen de biteceksin
yok olur bütün duygular
nasıl nasıl nasıl göreceksin
ben zaten çoktan hazırlığımı yaptım
unuturuz ikimizde göreceksin

bir his devinirken içimde
sevdam bir kuşun mu peşinde
gitme ne olur dur

sazlar trompetler rebaplar
kalbim şarkımızı hep saklar

yalnızlık deli saçması
dağıtır seni
her eşyan bir yerde
gölge düşse duvara onunla konuşursun
bir gören olsa güler haline

Didim Milet Priene daha nicelerinin
Efes'in Nysa'nın taşlarına
düşürüp gölgemi adımlarken geçmişi
sumaklar bürünmüştü defne yapraklarına
asmalardan üzümler dökülüyor boynuma
bir kuş uçup önümden girince de koynuma

bu hikaye böyle değildi
ben yazmadım
düşündüğüm bir duvara vurdu sessizce
ben çarpmadım
kırılan paramparça
toplayamazdın