Silvan Güneş Şiirleri - Şair Silvan Güneş

her gece kalbimi söküp atıyorum
ama sabah olunca yeniden yeşeriyor
günlerdir hayalinle neleri yaşıyorum
ama zaman geçtikçe hayal de kayboluyor

bildim ki ismini sulara yazıyorum

yok yok yok
yok gölgesi
yok cümlesi
hasatta yok
gözlerinde gördüğüm hindi kümesi
bakışları nazarda her daim

istersem bir çukura girip
yer altındaki kaynaklara katılırım
dalarcasına derinden

delerim kabuğumu
filiz olup uzatırım başımı göğe

yarım yamalak ilişkiler
sahteydi
anlıktı
elma şekeriydi
belki biraz tatlıydı
sonra severek tuttuğun şekerin

artık bir nedenim kalmadı özlemek için
güçlü olmalı unutmalı her şeyini
dağıt kederlerini anlamaz gidenler sevenlerini

gerçekler duygularınla savaşmasın
boş sayfa kalmışsa yırt at bir daha yazılmasın

kendini beğenmen muhtemel
itibar varmış sende
dediğine göre
çok mühim bir adammışsın
bir de Nebahat'ın varmış
en bayatından da bayat

penceremden dışarı seyrederken
bir cırcır böceği kondu yanıma
canım çok sıkılıyordu ama
şaşırttı beni konuşunca
bana şarkılar söyledi bayıldım düştüm yere
çok mutlu olmuştu belli o halimi görünce

çıkıp gideceğim buralardan
kolay bulunmayacak bir yere
ne zaman dönersin diye sorma
kendimi kaybedinceye kadar

unutmak istiyorum geçen bu süreyi

eğer alırsam elime sazı çalarım
hem öyle oradan buradan değil
kopya etmeden kendi sözlerimi
diyeceğin varsa en baştan açık söyle
ben de cevap için zaten çekinmem öyle
doğru lafı doğru zamanda etmezsen

çok zaman oldu görmeyeli gözlerini
çok zaman oldu duymayalı ince sesini
çok zaman oldu belki de yoksun hayatta
yaşlar ilerliyor ak düşmüştür saçlarına

bir arasan duysam sesini kiminlesin bir bilsem