Silvan Güneş Şiirleri - Şair Silvan Güneş

aynı şeyleri yapmak sıkar insanı
bazen aynı yere bakmak
bazen aynı düşünceyi savunmak da sıkar
aynı ayakkabıyı giymek
aynı yolu yürümek
ve aynı şarkıyı durup durup söylemek

bugün ilk güneş ışıkları ile kamaştı gözlerim
bugün ilk kucağa geldim ve mutlu oldu sevenlerim
bugün kurtuldum beni saran karanlıktan
bugün çığlık attım ağlayarak
ve anladım dünyayı yediğim şamardan

hep iyi başladım ama gelmedi sonu
korkar oldum ilgiden
daha tadını çıkartamadan
ve özetine varamadan
ben zaten ne olduğumu anlayamadan
her iyi şey doruğu bilmedi

tanrım mesafeyi kapatmak için
yine koştum değil mi
tanrım yine yanıldım
ve yenildim değil mi
tanrım sen beni bunun için yarattın
ve böyle donattın değil mi

bir gün de sen ansızın ara beni
bir gün üfle doğum günümü
şaşırt
zor mu

bir sabah benden önce uyan

odun misali
yeteneksizliğiyle şöhret
kuma bassa yine yok izi adımlarının
varlığından çok daha az
ve her gün yaz yaz yaz
kökleri kurumuş ağaca hangi aşıyı yapsan

sebepsiz mi yağdı zirveye kar
tesadüf müydü
düşmeseydi akıl izlerin peşine
aşılmasaydı bilinmezlikler
damlamasaydı sular göl olur muydu
bu akıl doğruyu bulur muydu

Güle güle Ümran Baradan
Güle güle Ümran Baradan
Çoğumuz gerektiği gibi tanıyamadık seni
Önemli bir kesim 'yok' saydı belki de bilinçle
Bir kısmı -tesadüf ettiği- ölüm haberin ile nail olabildi varlığına
Ve bu durum acı bir tokat gibi yaktı yüzümüzü

şairlerin günahı yoktur bilirim.
yoktur da onların kimseye zararı
tek bildikleri şey yaptıklarını
kafiyelere dökmektir ya da dökmemek
kimisi tanınmıştır herkes ezbere bilir
kimisi ya sensin ya da ben

uçup gittin kuş misali
geride hoş sözün kaldı
şiir oldun gönüllerde
her bir yanda muhsin vardı

garez gibi tekne uygu